حقوق فکری در قانون مدنی

مالکیت فکری از جمله حقوقی می باشد که با رشد آن می توان به رشد و توسعه علم و فناوری در جامعه رسید.حقوق مالکیت فکری به دو شاخه اصلی تقسیم می شود: حقوق مالکیت ادبی و هنری یا کپی رایت که همه آثار کتبی و غیرکتبی مانند کتاب، رمان، نمایشنامه ، فیلم ، مجسمه و دیگر آثار هنری و ادبی ، آثار شفاهی (مانند سخنرانی ) و نرم افزارهای رایانه ای را دربرمی گیرد وحقوق مالکیت صنعتی که خود زیرشاخه هایی فرعی دارد، مانند حق اختراع، نامها و علائم تجاری ، نشانه های جغرافیایی ، اسرار تجاری و طرحهای صنعتی . به وسیله آگاهی از حقوق مالکیت فکری می توان بین اموال مادی و فکری قائل به تفکیک شد. در اثر حقوق فکری اعم از علمی ، ادبی ، هنری ، اختراع و امثال آن ، مال محسوب میگردد و عینیت آن گرچه در عالم ماده قابل لمس نیست اما نمود خارجی در عالم معنا داشته و قابل لمس ذهنی است به نحوی که اثرات خارجی و معلومی داشته و امروز بیشترین و با ارزش ترین اموال ، اموال فکری هستند که با وجود آنها میتوان کارهای غیر ممکن در گذشته را انجام داد.وبرای نقض مالکیت فکری در حقوق مدنی جبران خسارت در نظر گرفته شده است . در این مقاله به شیوه توصیفی -تحلیلی به بررسی ماهیت مالکیت فکری و انواع آن و کاربرد آن در حقوق مدنی پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

مالکیت فکری ، حقوق ، قانون مدمی .