بررسی اثربخشی روش آموزش معکوس بر مهارت های اجتماعی بین دانش آموزان پایه ی ششم دبستان شهرستان بروجرد در مقایسه با روش سنتی

پژوهش حاضر با هدف مقایسه ی تاثیر روش های آموزش معکوس و آموزش مستقیم بر مهارت های اجتماعی اجرا گردید. جامعه ی آماری دانش آموزان کلاس ششم ابتدایی شهرستان بروجرد و در نمونه ی به حجم ۳۰ نفر در قالب دو گروه آزمایشی ۱۵ نفره و گواه ۱۵ نفره که به روش نمونه در دسترس انتخاب شدند. پژوهشگر در این روش از روش نیمه آزمایشی نیمه تجربی و استفاده از پیش آزمون با گروه گواه برای تحقیق را برگزید. و برای تدوین داده ها از پرسشنامه ی مهارت های اجتماعی که پژوهنده آنرا ایجاد کرده است، با روایی و پایای مناسب بهره گرفته شد. اطلاعات ذکر شده در پرسشنامه با وارد کردن در نرم افزار و تحلیل داده های آماری در دوسطح توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در سطح توصیفی از شاخص های فراوانی، درصد فراوانی ، درصد تراکمی، شاخص های گرایش مرکزی ، میانگین و میانه استفاده شد. همچنین با استفاده از کواریانس، مفروضه های کواریانس، از جمله همسانی واریانس ها و همخطی بودن نسبت به آزمون فرضیه ها ی پژوهش اقدام شد. نتایج نشان داد:.۱ روش آموزش معکوس در ایجاد مشارکت فعال دانش آموزان تاثیر گذار است. .۲ روش آموزش معکوس در ایجاد ارتباط با همسالان و همکلاسی ها و نوع ارتباط تاثیر گذار نیست .۳ روش آموزش معکوس در ارتباط با مهارت تفکر خلاق (کنجکاوی و درک عمیق مطالب آموزشی) دانش آموزان تاثیر گذار نیست. .۴ روش آموزش معکوس در ایجاد اعتماد به نفس دانش آموزان تاثیر گذار نیست. .۵ روش آموزش معکوس در ایجاد ارتباط و حس همدلی بین دانش آموزان تاثیر گذار نیست. .۶ روش آموزش معکوس در ارتباط با رفتار مسالمت آمیز دانش آموزان تاثیر گذار نیست.

کلیدواژه ها:

آموزش معکوس ، آموزش مستقیم ، مهارت های اجتماعی ، یادگیری ، دانش آموزان ششم ابتدایی