وحید آدینه وند - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه خوارزمی تهران

پژوهش حاضر با هدف مقایسه ی تاثیر روش های آموزش معکوس و آموزش مستقیم بر مهارت های اجتماعی اجرا گردید. جامعه ی آماری دانش آموزان کلاس ششم ابتدایی شهرستان بروجرد و در نمونه ی به حجم ۳۰ نفر در قالب دو گروه آزمایشی ۱۵ نفره و گواه ۱۵ نفره که به روش نمونه در دسترس انتخاب شدند. پژوهشگر در این روش از روش نیمه آزمایشی نیمه تجربی و استفاده از پیش آزمون با گروه گواه برای تحقیق را برگزید. و برای تدوین داده ها از پرسشنامه ی مهارت های اجتماعی که پژوهنده آنرا ایجاد کرده است، با روایی و پایای مناسب بهره گرفته شد. اطلاعات ذکر شده در پرسشنامه با وارد کردن در نرم افزار و تحلیل داده های آماری در دوسطح توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در سطح توصیفی از شاخص های فراوانی، درصد فراوانی ، درصد تراکمی، شاخص های گرایش مرکزی ، میانگین و میانه استفاده شد. همچنین با استفاده از کواریانس، مفروضه های کواریانس، از جمله همسانی واریانس ها و همخطی بودن نسبت به آزمون فرضیه ها ی پژوهش اقدام شد. نتایج نشان داد:.۱ روش آموزش معکوس در ایجاد مشارکت فعال دانش آموزان تاثیر گذار است. .۲ روش آموزش معکوس در ایجاد ارتباط با همسالان و همکلاسی ها و نوع ارتباط تاثیر گذار نیست .۳ روش آموزش معکوس در ارتباط با مهارت تفکر خلاق (کنجکاوی و درک عمیق مطالب آموزشی) دانش آموزان تاثیر گذار نیست. .۴ روش آموزش معکوس در ایجاد اعتماد به نفس دانش آموزان تاثیر گذار نیست. .۵ روش آموزش معکوس در ایجاد ارتباط و حس همدلی بین دانش آموزان تاثیر گذار نیست. .۶ روش آموزش معکوس در ارتباط با رفتار مسالمت آمیز دانش آموزان تاثیر گذار نیست.

آموزش معکوس، آموزش مستقیم، مهارت های اجتماعی، یادگیری، دانش آموزان ششم ابتدایی