اقدام پژوهی : چگونه توانستم مشکل دوست یابی و برقرای تعامل سازنده دانش آموزانم را با روش هایی مبتنی بر رویکرد شناختی - رفتاری بهبود بخشم ؟

داشتن دوست و رفیق ، یا بی بهره بودن ازآن در دوران کودکی بر شاد زیستن افراد در بزرگسالی اثر می گذارد. کودکان در دوستی هایشان می توانند مهارت هایی مانند اعتماد کردن و مورد اعتماد واقع شدن را بیاموزند. تحقیقات نشان داده است کودکانی که قادر نیستند به بچه های دیگر نزدیک شوند و با آنها طرح دوستی بریزند و یا آنکه دیگران آنها را از خود دور می کنند و در جمع خود راه نمی دهند، در مدرسه تنها می مانند و از درس خواندن لذت نمی برند و در بزرگسالی نسبت به همکلاسی های خود ناسازگار تر خواهند بود. افراد انسانی ، در هر مرحله از رشد و تحولات محتاج گروه یا فردی هستند که به آن تعلق داشته باشند، این گروه در ابتدا خانواده است و سپس مدرسه و کمی بعد جامعه و افراد آن.در روایات اسلامی دوست خوب به آب گوارایی تشبیه شده که تشنگی انسان را برطرف می کند. خداوند در قرآن کریم می فرماید: ((ای انسان ها و ای مومنان! متحد باشید و راه تفرقه پیش نگیرید و به دوستی و اتحاد روی آورید که رمز عظمت شما دوستی و اتحاد است .))( انفال،۴۶) همچنین حضرت علی (ع) می فرماید: (( عاجزترین مردم کسی است که از به دست آوردن دوست عاجز بماند و از او عاجز تر کسی است که دوستان به دست آورده را از دست بدهد.)) دوست یابی یکی از مهارت هایی است که وابسته به اعتماد به نفس و خود آگاهی است . کودکی که داراری اعتماد به نفس است ، می تواند در این مهارت به موفقیت برسد و بدون ترس و استرس با دیگران ارتباط برقرار کند و هر فرد را با ویژ گی ها و خصوصیات خاص خودش بپذیرد. برای تقویت اعتماد به نفس در کودکان از روش ایفای نقش و قصه درمانی می توان استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

دوست ، شاد زیستن ، قرآن ، حضرت علی (ع) ، اعتماد به نفس ، خودآگاهی ، ارتباط.