ساختار زبانی شعر کودک در ادبیات فارسی و بسامد استفاده از آن

شعر کودک شعری است که با تخیل و درک کودکان تناسب داشته باشد و قابل فهم برای این گروه های سنی باشد. شعر، دریافتهای تازه ای به کودکان از جهان پیرامونشان میدهد و به آنها کمک می کند تا از زاویهای نو و با احساسات عالی به جهان بنگرند. شعر ارتباط کودکان را با جهان عمیق تر، عاطفی تر و دلچسب تر میکند. بنابراین با توجه به اهمیت این نوع شعر، مقاله حاضر به بررسی ساختار زبانی شعر کودک در ادبیات فارسی و بسامد استفاده از آن پرداخته است. نتایج این مطالعه نشان داد که در ساختار معنایی در شعر فارسی، شاعران برای آشنایی کودکان با طبیعت و حیوانات با زبانی کودکانه در قالب شعر به توصیف طبیعت و حیوانات پرداخته اند و برای آشنایی کودکان با مضامین پایداری و مقاومت نیز، مضامین مربوط به وطن، حس وطن دوستی، جنگ، اسارت و شهادت را به تصویر کشیده اند. ساختار لغوی در زبان فارسی با جملات ساده و کوتاه به تصویر کشیده شده اند تا درک کودک افزایش یابد و در ساختار دستوری نیز شاعر از جملات ساده، تک فعلی، بدون تعقید و بدون آرایه های لفظی و معنوی پیچیده استفاده کرده اند تا خواندن، فهم و حفظ کردن چنین شعرهایی برای کودک ساده تر باشد.

کلیدواژه ها:

آرایه لفظی و معنوی ، ساختار زبانی ، کودک ، ادبیات فارسی.