مبارزه با جرایم سازمان یافته فراملی در پرتو کنوانسیون پالرمو

کنوانسیون مبارزه با جرایم سازمان یافته فراملی (که به «کنوانسیون پالرمو» هم شهرت دارد) اصلی ترین ابزار بین المللی برای مبارزه با جرایم سازمان یافته فراملی است که طی قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۲۰۰۰ به تصویب رسید و از سال ۲۰۰۳ برای کشورهایی که عضو این کنوانسیون شدند لازم الاجرا شد. این کنوانسیون شامل ۴۱ ماده قانونی و سه پروتکل الحاقی است. متن مواد این کنوانسیون الزاماتی در خصوص جرم انگاری مسائلی مانند پول شویی، فساد و ممانعت از عدالیت کیفری مطرح کرده و راه های مبارزه با آن ها و همکاری کشورها در این زمینه ها را بیان می کند. سه پروتکل متمم این کنوانسیون به قاچاق انسان، مهاجران و قاچاق سلاح گرم می پردازد. تا نوامبر ۲۰۱۹ به جز ۹ کشور (از جمله ایران) مابقی کشورهای عضو سازمان ملل در این کنوانسیون عضو هستند. امروزه مبارزه با جرایم سازمان یافته چه در سطح داخل و چه در سطح بین المللی بسیار اهمیت دارد. زیرا این دسته از جرایم به صورت مهم و خطرناک هستند؛ و آسیب های بسیار زیادی را در سطوح داخلی و بین المللی برجای می گذارند. از جمله آن ها می توان به قاچاق انسان، قاچاق مواد مخدر، پولشویی و... نام برد؛ که مهم ترین اقدام بین المللی در راستای مقابله و برخورد با این دسته از جرایم کنوانسیون پالرمو می باشد. در این پژوهش در صدد شناخت راه کارها و شیوه های در نظر گرفته شده جهت مقابله و مبارزه با این دسته از جرایم می باشیم.

کلیدواژه ها:

جرایم سازمان یافته ، کنوانسیون پالرمو ، قاچاق انسان ، قاچاق مواد مخدر ، پولشویی