ارزیابی نتایج عملی سیاستگذاریها در حوزه شهرهای دوستدار سالمند در کلانشهرهای ایران

با رشد جمعیت سالمند، باز طراحی شهرها ضروری شده است. این بررسی به روش توصیفی و تحلیلی در این رابطه به انجام رسید. داده ها مورد نیاز در هر دو مقطع ۱۳۹۰ و ۱۴۰۰ با استفاده از چک لیست استاندارد شاخص های شهر دوستدار سالمند، از نمونه ای به حجم ۵۰۰ نفر از پنج کلانشهر اصلی ایران(تهران، مشهد، اصفهان، شیراز و تبریز) اخذ شد. داده های گردآمده با استفاده از نرم افزار SPSS و مدلهای چند معیاره مورد تحلیل قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده نشان داد که ضریب محاسبه شده برای شاخص های شهر دوستدار سالمند کمتر از حد میانه(۴۹۲/۰) است. علاوه بر آن، از سال ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۰، میزان ارتقای شاخص های مورد اشاره کمتر از یک هزازم بوده است. مقایسه تلاش کلان شهرهای مورد بررسی نشانگر آن است که در این مدت شاخص محاسبه شده برای شهر تهران از ۶۶۸/۰ به ۵۴۹/۰ کاهش پیدا کرده و در همین مدت، شاخص شهر شیراز از ۳۲۹/۰ به ۴۱۶/۰ افزایش یافته است.

کلیدواژه ها:

شهرهای دوستدار سالمند ، شاخص شهر سالمند ، چک لیست استاندارد ، کلان شهرهای ایران