زیست پذیری در شهر و پیراشهر مسجد سلیمان

دستیابی به توسعه پایدار در شهرها منجر به تعادل در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و غیره می گردد و زمینه ساز یک چشم انداز مطلوب در آینده می گردد. بهبود شرایط زیست پذیری در شهرهای نفت خیزی مانند مسجدسلیمان و پیرامون آن علاوه برافزایش جذابیت آن ها، بستر مناسبی برای ارتقای کیفت زندگی و مکان پایدار می گردد. بنابراین ضرورت و اهمیت بحث ساختاری زیست پذیری در شهرها و پیرامون آن کاملا نمایان است. هدف از این پژوهش، تحلیل ساختاری زیست پذیری در شهر مسجدسلیمان و فضای پیرامون آن می باشد. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر ماهیت اکتشافی می باشد. جامعه آماری در این پژوهش ۲۰ نفر از صاحب نظران شهری، شهر سازان و مدیران شهری به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شده اند. جهت تجزیه وتحلیل متغیرها از میک مک استفاده شد. نتایج منعکس کننده این مطلب است که ۲۹۷۰ رابطه از کل روابط بین متغیرها دارای ارزش اثرات متقاطع بوده اند. از مجموع روابط ۲۹۷۰، حدود ۵۵ رابطه بدون تاثیر؛ ۱۱۹۵ رابطه دارای تاثیرگذاری کم؛ ۱۱۶۹ رابطه دارای تاثیرگذاری متوسط و درنهایت ۶۰۶ رابطه دارای تاثیرگذاری قوی و بالا بوده است. از سوی دیگر نتایج نشان می دهد که پایداری زیست پذیری در شهر مسجدسلیمان و فضای پیرامونی آن بسیار نامناسب است.

کلیدواژه ها:

فضاهای پیراشهری ، زیست پذیری ، مسجد سیلمان