بررسی نقش تیمارهای هورمونی در تغییرات فیزیولوژیکی انگور یاقوتی سیستان

مقدمه: انگور یاقوتی زودرس ترین انگور در ایران و دارای طعم خوب و مقاومت گرمایی و خشکی بالا می باشد ولی تراکم خوشه بالایی دارد.مواد و روش ها: تغییرات فیزیولوژیکی و میزان انباشت برخی مواد فیزیولوژیک، تحت سه هورمون جیبرلیک اسید، ایندول ۳-استیک اسید، و آبسیزیک اسید به ترتیب با غلظت های mg/L۴۰، mg/L۲۰، و mM/L۵۰ بررسی شد. نتایج و بحث: آبسیزیک اسید بیشترین تاثیر را در افزایش میزان کلروفیل کل و کارتنوئید داشت. میانگین میزان کلروفیل کل در مرحله پیش از گلدهی (۵۱/۲۵)، گلدهی (۷۶/۱۸) و بعد از گلدهی (۱۶/۲۶) میلی گرم در میلی لیتر بدست آمد. تحت تاثیر هر سه تیمار هورمونی سطح پروتئین تا ۷۰ درصد کاهش می یابد. تیمار جیبرلین در مرحله سوم نمو خوشه سبب افزایش ۲۶ درصدی سطح کربوهیدرات شد. آنزیم گایاکول پراکسیداز تحت تاثیر ایندول استیک اسید افزایش سطح پیدا کرده اما سایر تیمارهای هورمونی سبب کاهش میزان این آنزیم در انگور یاقوتی شده است. بیشترین کاهش آنزیم گایاکول پراکسیداز مربوط به تیمار جیبرلین با کاهش تقریبا ۸۰ درصدی نسبت به نمونه شاهد در مرحله اول و دوم نمو خوشه مشاهده شد. همچنین در مرحله سوم نمو خوشه کاهش ۵۵ درصدی میزان آنزیم گایاکول پراکسیداز بدست آمد. آسکوربات پراکسیداز تحت تاثیر تیمار آبسزیک اسید افزایش یافت. هر سه هورمون سبب کاهش سطح فعالیت آنزیم کاتالاز در مراحل رشدی شده اند. ایندول استیک اسید در مراحل رشدی سبب افزایش فعالیت پلی فنل اکسیداز گردید. جیبرلین غیر از اندک افزایش فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز در مرحله گلدهی، فعالیت سه آنزیم دیگر را در تمام مراحل رشدی به شدت کاهش داد.

کلیدواژه ها:

آنتی اکسیدانت ، انگور ، فیتوهورمون ، فیزیولوژی گیاهی ، کلروفیل