‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬ نقش تاب آوری، خوش بینی و حمایت اجتماعی ادراک شده در پیش بینی اضطراب کرونا در بیماران بهبودیافته

پژوهش حاضر باهدف تعیین نقش تاب آوری، خوش بینی و حمایت اجتماعی ادراک شده در پیش بینی اضطراب کرونا در بیماران بهبودیافته انجام شد. روش پژوهش حاضر توضیفی و از نوع مطالعات همبستگی است. جامعه آماری را کلیه بیماران بهبودیافته از بیماری کووید- ۱۹ (کروناویروس) منطقه ۶ شهر تهران در سال ۱۴۰۰ تشکیل دادند، که از بین آنان با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس تعداد ۳۴۰ نفر باتوجه به جدول مورگان انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳)، آزمون بازنگری شده جهت گیری زندگی (LOT-R)، مقیاس حمایت اجتماعی ادراک شده (۱۹۹۶) و پرسشنامه اضطراب کرونا علی پور و همکاران (۱۳۹۸) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل رگرسیون خطی چندگانه به منظور تحلیل فرضیه اصلی و آزمون ضریب همبستگی پیرسون به منظور تحلیل فرضیه های فرعی با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۶ استفاده شد. نتایج نشان داد که متغیرهای پیش بین شامل تاب آوری، خوش بینی و حمایت اجتماعی ادراک شده با متغیر ملاک یعنی اضطراب کرونا در بیماران بهبودیافته ۴۱ درصد واریانس مشترک دارند. براساس نتایج، تمامی متغیرهای تاب آوری، خوش بینی، حمایت اجتماعی ادراک شده از سمت دوستان، حمایت اجتماعی ادراک شده از سمت خانواده و حمایت اجتماعی ادراک شده از سمت افراد مهم دیگر، پیش بینی کننده معناداری برای اضطراب کرونا در بیماران بهبودیافته شهر تهران بودند و در سطح معناداری ۰۱/۰ به ترتیب با ضرایب بتا ۲۶/۰-، ۱۵/۰-، ۳۲/۰- ۳۷/۰- و ۱۸/۰- اضطراب کرونا را در بیماران بهبودیافته شهر تهران به صورت منفی پیش بینی کرده اند، ضرایب بتا به این معنی است که حمایت اجتماعی ادراک شده از سمت خانواده با ضریب بتا ۳۷/۰- دارای بیشترین توان پیش بینی برای متغیر اضطراب کرونا در بیماران بهبودیافته شهر تهران بوده است.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، خوش بینی ، حمایت اجتماعی ادراک شده ، اضطراب کرونا.