نقش اندوفیت ها در مدیریت تنش های زیستی، غیرزیستی و کشاورزی پایدار

تغییرات آب و هوایی یک نگرانی عمده برای کشاورزی پایدار در قرن بیست و یکم است، زیرا بر تولید محصولات زراعی و حاصلخیزی خاک تاثیر می گذارد که ممکن است خطر قحطی را افزایش دهد. مفهوم پایداری کشاورزی افزایش تولید مواد غذایی را در نظر می گیرد و در عین حال به فشارهای زیستی و غیرزیستی، رفاه اجتماعی-اقتصادی و حفاظت از محیط زیست می پردازد. برعکس، تغییرات اقلیمی ناشی از گرم شدن کره زمین اثرات مخربی بر کشاورزی دارد که منجر به تغییر الگوی بارندگی، دماهای بالا، CO۲، خشکسالی و غیره می شود که باعث ایجاد شرایط تنش غیرزیستی برای گیاهان و در نهایت کاهش بهره وری مواد غذایی و مختل شدن امنیت غذایی می شود. بنابراین، استفاده از میکروارگانیسم های اندوفیت در کشاورزی روشی امیدوارکننده برای فعالیت های کشاورزی پایدار است، زیرا تقاضای جهانی برای معرفی شیوه های سازگار با محیط زیست در کشاورزی وجود دارد تا راه های موثری برای افزایش بهره وری محصول ارائه شود. اندوفیت ها اغلب در کشاورزی پایدار به عنوان کودهای زیستی، آفت کش های زیستی و تلقیح کننده برای کاهش تنش های زیستی و غیرزیستی استفاده می شوند. در شرایط متغیر آب و هوایی، تنش های زیستی و غیرزیستی چالش های جهانی را برای دستیابی به عملکرد بهینه محصولات کشاورزی ایجاد می کنند. کشاورزی هوشمند اقلیمی یک پاسخ نوآورانه فناورانه به چالش هایی است که کشاورزی به دلیل تغییرات آب و هوایی با آن مواجه است. همچنین حسگرهای زیستی مدت هاست که به عنوان بخشی از یک راه حل مورد بررسی قرار گرفته اند. با کمال تعجب، توانایی چنین حسگرهای زیستی در عملکرد زنجیره ارزش غذایی و در نظر گرفتن جنبه های حیاتی کشاورزی پایدار و تقلب موادغذایی تاکنون نادیده گرفته شده است. پیشرفت هایی در زمینه omics و سایر فناوری ها انجام شده است، اما کاربرد بالقوه اندوفیت ها تا حد زیادی محقق نشده است. اندوفیتها علاوه بر ارائه یک روش مقرون به صرفه و سازگار با محیط زیست برای تقویت تامین مواد مغذی گیاه و تامین دفاع در برابر انواع چالش های غیرزیستی و زیستی، پتانسیل این را دارند که در افزایش عملکرد محصول و حفظ پایدار سلامت خاک نقش داشته باشند.

کلیدواژه ها:

اندوفیت ، میکروارگانیسم ، باکتری ، قارچ ، حسگر زیستی