بررسی اثر پرایمینگ بذر با اسید هیومیک و تاریخ کشت بر برخی شاخص های جوانه زنی گیاه آفتابگردان زینتی (Helianthus annuus)

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 115

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

AGRIHORMOZ01_001

تاریخ نمایه سازی: 20 شهریور 1402

چکیده مقاله:

پرایمینگ بذر باعث بهبود در سرعت جوانه زنی، یکنواختی جوانه زنی و کاهش حساسیت بذر به عوامل محیطی می شود. به منظور بررسی اثر پرایمینگ بذر با اسید هیومیک و تاریخ کاشت بر ویژگی های فیزیولوژیکی گیاه آفتابگردان زینتی (Helianthus annuus)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با دو فاکتور اسید هیومیک با غلظت های مختلف (صفر، ۱۰۰۰، ۲۰۰۰ و ۳۰۰۰ پی پی ام) و تاریخ کاشت (۱۰، ۲۰ و ۳۰ آبان ماه) در ۳ تکرار انجام شد. در این آزمایش تعداد روز کاشت تا اولین سبز شدن، تعداد روز کاشت تا آخرین سبز شدن، درصد سبز شدن اولیه، درصد بقا تا پایان فصل و سرعت سبز شدن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج مقایسه میانگین داده ها نشان داد که در اغلب موارد در هر تاریخ کاشت پرایمینگ بذر با اسید هیومیک باعث افزایش سرعت سبز شدن بوته شد. در هر سطح پرایمینگ (باستثناء غلظت ۳۰۰۰ پی پی ام اسید هیومیک)، کمترین تعداد روز تا سبز شدن در تاریخ کاشت ۱۰ و ۲۰ آبان مشاهده شد. پرایمینگ بذر با غلظت ۳۰۰۰ پی پی ام اسید هیومیک موجب کاهش معنی دار تعداد روز کاشت تا اولین سبز شدن و تعداد روز کاشت تا آخرین سبز شدن در تاریخ کاشت ۳۰ آبان ماه به میزان ۳۳/۲۲ و ۱۶/۱ درصد شد. همچنین نتایج مقایسه میانگین نشان داد کمترین میزان تعداد روز کاشت تا اولین سبز شدن در شرایط پرایمینگ بذر با اسید هیومیک با غلظت ۲۰۰۰ پی پی ام و تاریخ کاشت ۱۰ و ۲۰ آبان مشاهده شد که به ترتیب در مقایسه با شاهد به میزان ۱۱ و ۵۰ درصد کمتر بود. یافته های حاصل از داده ها نشان داد که در اغلب موارد در هر تاریخ کاشت پرایمینگ بذر با اسید هیومیک باعث افزایش سرعت سبز شدن شد.

نویسندگان

لیلا جعفری

اعضای هیات علمی گروه باغبانی دانشگاه هرمزگان و عضو هسته پژوهشی آگرواکولوژی در مناطق خشک

یاسمن یاسمن

دانش آموخته کارشناسی ارشد گروه باغبانی دانشگاه هرمزگان

فرزین عبدالهی

اعضای هیات علمی گروه باغبانی دانشگاه هرمزگان و عضو هسته پژوهشی آگرواکولوژی در مناطق خشک