تحلیل مزیت نسبی و سیاست های حمایتی درتولید انگوریاقوتی درراستای کشاورزی پایدار مطالعه موردی منطقه زابل

مزیت نسبی یکی ازابزارهایی است که درزمینه تولید و تجارت محصولات از اهمیت زیادی برخوردار میب اشد انگوریکی ازمحصولاتباغی مهم دردنیا و ایران به شمار می آید دراین رابطه دربین کشورهای دنیا ایران درمرتبه هفتم جای دارد دراستان سیستان بلوچستان منطقه زابل حدود 72درصد ازسطح زیرکشت انگور استان را به خود اختصاص داده است این مطالعه به بررسی مزیت نسبی تولید انگور یاقوتی درمنطقه زابل با استفاده ازشاخص هزینه منابع داخلی DRC و ماتریس تحلیل سیاستی PAM برای سال 88-87 درشهرستان زابل انجام شده است داده های مورد نیاز از جهاد کشاورزی شهرستان زابل سالنامه آماربازرگانی خارجی و فائو برای سالهای 88-87 جمع آوری شده است نتایج شاخصهای هزینه منابع داخلی نشان داد که کشت انگور یاقوتی درمنطقه زابل دارای مزیت نسبی می باشد همچنین ضریب حمایت اسمی بزرگتر ازیک می باشد به این معنی که هزینه نهاده های قابل مبادله به قیمت بازاری بیش از هزینه آنها نسبت به قیمت سایه ای است به عبارت دیگر تولید کننده دراستفاده از این نهاده ها مالیاتی غیرمستقیم پرداخت می کند شاخص ضریب حمایت موثردربرخی از حالات کمتر ازیک بوده است یعنی مداخله دولت به سود تولید این محصول عمل نکرده است و درمجموع ازبازار نهاده و محصول حمایت نمی شود.

کلیدواژه ها:

مزیت نسبی ، ماتریس تحلیلسیاستی ، انگوریاقوتی ، زابل