تاثیر پذیرش صحت هبه منافع بر توسعه قالب‎های قراردادی عرصه نیکوکاری

در میان فقیهان و حقوقدانان، پیرامون حکم وضعی هبه‎ی منافع، دو دیدگاه کلی وجود دارد: عده‎ای آن را باطل دانسته و برخی قائل به صحت آن هستند. بعضی از صاحب نظران نیز ماهیت آن را بر عاریه، عقود احباس، اجاره یا عقد نا‎معین موضوع ماده ۱۰ قانون مدنی حمل نموده و مطابق با عقد هبه‎ی مصطلح قلمداد نکرده‎اند. نگارندگان در تحقیق حاضر ضمن تشریح، تحلیل و صحت‎آزمایی دلایل هریک از دیدگاه‎های موجود، بر این باورند که نه تنها هبه‎ی منفعت باطل نیست، بلکه تحلیل ماهیت آن به حبس، عاریه، اجاره، صلح یا عقد نامعین موضوع ماده ۱۰ قانون مدنی نیز قابل نقد به نظر می‎رسد. از این رو منفعت هم مانند عین، صلاحیت دارد موضوع عقد هبه واقع شود و به تبع آن موجد آثار و پذیرای احکام اختصاصی هبه از جمله حکم رجوع گردد. از این رهگذر قالب‎های قراردادی عرصه نیکوکاری گسترش می‎یابد و یک امکان حقوقی درخور توجه برای نیکوکاران پدید می‎آید.

کلیدواژه ها:

عقد هبه ، منفعت ، عین ، صحت ، نیکوکاری