اهمیت بیوچار به عنوان یک ترکیب سازگار با محیط زیست برای بهبود خواص فیزیکی و شیمیایی خاک و افزایش عملکرد در محصولات کشاورزی
محل انتشار: سومین کنفرانس بین المللی فناوری های نوین در علوم
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 131
فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CMTS03_326
تاریخ نمایه سازی: 14 شهریور 1402
چکیده مقاله:
افزایش فشار بر سیستم های کشاورزی به دلیل رشد سریع شهرنشینی و رشد جمعیت و همچنین خشک سالی، به شدت بر سلامت و حاصلخیزی خاک تاثیر گذاشته است. همچنین نیاز به برآورده کردن نیازهای غذایی رو به رشد جمعت نیز منجر به شیوه های کشاورزی ناپایدار با استفاده کاربرد گسترده کودهای شیمیایی و آفت کش ها و غیره شده است که منجر به انتشار گازهای گلخانه ای و کاهش حاصلخیزی خاک گردیده است. بنابراین، راه حل های جدید و موثری برای ادامه تولید غذا برای جمعیت رو به افزایش جهان و کاهش آلودگی های زیست محیطی موردنیاز است. بیوچار به عنوان یک ماده کربنی چندمنظوره، به طور فعال در سطح جهانی برای رسیدگی به نگرانی های مربوط به بهبود حاصلخیزی خاک و کاهش تغییرات آب و هوایی در حال بررسی و استفاده است. بیوچار به عنوان ماده ی آلی غنی از کربن می باشد که از باقیمانده مواد آلی، توسط تجزیه در اثر حرارت های بالا تشکیل شده است. بهره وری بیوچار به نوع ماده اولیه و شرایط تجزیه و تولید بستگی دارد. مطالعات متعددی روی بیوچار در رابطه با کاربرد و تولید آن به عنوان منبعی برای اصلاح خاک و کاهش تغییرات آب و هوایی موردبحث قرار گرفت. و تحقیقات نشان داده است که کاربرد بیوچار پیشرفت های قابل توجهی در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و گرم شدن کره زمین، کاهش تلفات شستشوی مواد مغذی خاک، تثبیت کربن اتمسفر در خاک، افزایش بهره وری کشاورزی، کاهش فراهمی زیستی آلاینده های زیست محیطی و متعاقبا تبدیل شدن به محصولی باارزش افزوده داشته است. ازاین رو به عنوان یک محصول زیستی می تواند در کشاورزی به خصوص در خاک در جهت سلامت فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی و بهره وری خاک در جهت افزایش سلامت و تولید محصول مورداستفاده قرار بگیرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سعید حضرتی
گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
زهرا موسوی
گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان