بررسی واکاوی اثرگذاری تفکر واگرا بر پیشبرد نوآوری در درس نگارش دانش آموزان مقطع متوسطه اول و دوم

هدف از این پژوهش، بررسی واکاوی اثرگذاری تفکر واگرا بر پیشبرد نوآوری در درس نگارش دانش آموزان مقطع متوسطه اول و دوم است. این تحقیق از منظر هدف کاربردی است و از نظر ماهیت، توصیفی-پیمایشی می باشد. تحقیقات مختلف نشان داده است که نویسندگی، هنر و نوآوری، علاوه بر فطری بودن، فن و تجربه ای اکتسابی است. بنابراین یکی از وظایف اساسی نظام آموزشی، آموزش نوآوری به دانش آموزان است. روشن است که آموزش تفکر خلاق باید از سال های اول زندگی از خانواده و محیط های آموزشی آغاز شود تا تفکر نوآورانه نه تنها باعث بهبود عملکرد تحصیلی آنان، بلکه باعث تغییر نگاه آنان به زندگی شود. جامعه آماری تحقیق، تعداد ۲۰۰ دانش آموز به طور تصادف انتخاب و باز به صورت تصادفی، به دو گروه ۱۰۰ نفری (۱۰۰ نفر گروه آزمایش و ۱۰۰ نفر گروه کنترل) درمقطع متوسطه اول و دوم تقسیم شدند. گروه آزمایشی، تعداد ۱۰ جلسه برنامه آموزشی تفکر واگرا به روش پویا را دریافت نمودند. در هر دو گروه، آزمون پیشبرد نوآوری قبل و بعد از آموزش اجرا گردید. یافته های پژوهش نشان می دهد که برنامه آموزش تفکر واگرا به روش پویا، به طور معناداری، بر پیشبرد نوآوری در دانش آموزان مقطع متوسطه اول و دوم، برمبنای شاخص های سه گانه سیالی، انعطاف پذیری و ابتکار، اثر دارد. با توجه به اینکه هدف اصلی از آموزش نگارش، رشد نوآوری و تفکر در دانش آموزان است؛ لازم است توانایی های مربوط به آن نیز ارتقا یابد و هم چنین در کلاس های درس نگارش به رشد و تعالی تفکر بیش از پیش توجه شود. بنابراین ضرورت دارد که آموزشگران به طور کاربردی در این امر کوشا باشند.

کلیدواژه ها:

واکاوی ، نگارش ، سیالی ، انعطاف پذیری ، نوآوری.