اثربخشی درمان مبتنی برپذیرش وتعهد برشرم درونی شده،حساسیت اضطرابی،ناگویی خلقی در زنان نابارور

هدف پژوهش حاضرتعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شرم درونی شده، حساسیت اضطرابی، ناگویی خلقی در زنان نابارور بود.روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان نابارور بیمارستان علی ابن ابیطالب شهر زاهدان درسال۱۴۰۱تشکیل می دادند.وحجم نمونه به تعداد۴۰ نفراززنان ناباروربه صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند ۲۰) نفر آزمایش و ۲۰ نفر کنترل).شرکت کنندگان گروه آزمایش تحت مداخله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به مدت ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای مداخله دریافت نکردند.برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه حساسیت اضطرابی تیلور وکاکس (۱۹۹۸) پرسشنامه شرم درونیشده رجبی وعباسی((۱۳۹۰ وپرسشنامه ناگویی خلقی تورنتو بشارت((۲۰۰۷ استفاده شد.برای تجزیه و تحلیل .داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد.نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد منجر به کاهش معنادار میزان شرم درونی شده، حساسیت اضطرابی، ناگویی خلقی در زنان نابارور گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل است.همچنین نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که میتوان از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد جهت کاهش شرم درونی شده، حساسیت اضطرابی، ناگویی خلقی در زنان نابارور بهره جست..

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، شرم درونی شده ، حساسیت اضطرابی ، ناگویی خلقی ، زنان نابارور