بررسی نقش انگیزش تحصیلی در پیشبینی خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش انگیزش تحصیلی در پیشبینی خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه دوره دوم شهرستان اردبیل بود. روش پژوهش توصیفی - همبستگی بود و جامعه آماری آن شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوره دوم بود که در سال ۱۴۰۱ مشغول تحصیل بودند و حجم نمونه به تعداد ۱۰۰ دانش آموزان مقطع دوم متوسطه به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی شرر و همکاران (۱۹۸۲) و پرسشنامه ی انگیزش تحصیلی سولومون و راث بلوم (۱۹۸۴) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری استفاده شد. نتایج نشان داد که بین انگیزش تحصیلی (R=۰/۴۱۱) با خودکارآمدی تحصیلی رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد .(P<۰/۰۱) همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیر پیشبین انگیزش تحصیلی دانشآموران توان پیشبینی خودکارآمدی آنان را دارد. بهطور خلاصه از نتایج این پژوهش میتوان استنباط کرد که با افزایش انگیزش تحصیلی دانش آموزان، خودکارآمدی تحصیلی آنان افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

انگیزش تحصیلی ، خودکارآمدی تحصیلی ، دانش آموزان.