حکمرانی شایسته (تعالی بخش )

حکمرانی متعالی (شامل تصمیم سازی و تصمیم گیری، نهاد سازی، تنظیم گری، قاعده گذاری، اقدامات تدبیری و راهبردی است ) حکمرانی متعالی در چهارچوب معارف، ارزشها، قانون اسلام و شرع مقدس با به کارگیری بهینه ظرفیت منابع و نیرویهای انسانی ، منابع مادی و معنوی و از طریق وظایف حکومتی (قانون گذاری، اجرای قوانین و تطبیق اجرا با قوانین ) به وسیله استقرار دولت اسلامی موجب دستیابی به بیشترین حد ممکن از مقاصد دینی و پیشرفت جامعه اسلامی در کارآمدترین نحوه ممکن می شود. حکمرانی وسیله ای برای رشد وجودی و تعالی انسان و جامعه است از این رو هدف حکمرانی متعالی ، تعالی یافتن مردم و جامعه اسلامی می باشد. گرچه دولت و حاکمیت نقش محوری در شکل گیری حکمرانی در تعامل متقابل مردم و بخش عمومی دارد. سپهر حکمرانی متعالی کلیت فضای پیوند و تعامل دولت مردان وبخش عمومی را در ابعادساختاری و تدبیری شامل می شود. برای درک کامل حکمرانی متعالی می بایست آن را در چهارچوب بن مایه ها و مبانی معرفتی ، نظری، ارزشی و هنجاری مطالعه و ملاحظه نمود. در فضای اجتماعی حکمرانی در نظام اجتماعی شکل می گیرد لذا حکمرانی یک کنش ناظر به محیط است ؛ بنابراین باید لایه های محیط شناسایی شوند. محیط ابعاد مختلفی دارد که شامل محیط نظام علمی ، عینی ، درونی ، بیرونی ، ابعاد مادی و معنوی و انسانی می شود. اهمیت این موارد منجر شد تا نگارنده مقاله به دنبال تبیین این مقوالت در حوزه اداره عمومی و مدیریت رفتارسازمانی باشد . بر این اساس در مقاله حاضر سعی شده تا این مفاهیم از دیدگاههای مختلف و نظرات محققان مورد بررسی قرار گیرد. انتظار میرود تبیین این موارد زمینه لازم برای انجام مطالعات عمیق تر و نگارش مقالات علمی و پژوهشی شود.

کلیدواژه ها:

حکمرانی شایسته (متعالی ) ، حکمرانی خوب ، حکمرانی ، حاکمیت