برآورد میزان تمایل به پرداخت شهروندان برای خدمات گردشگری کشاورزی مطالعه موردی: شهر قزوین

گردشگری کشاورزی رویکرد کارآفرینانهای است که اگر به طور صحیح مدیریت شود می تواند پیامدهای مثبت فراوانی در کشاورزی داشته باشد. طبق برآوردها تا افق ۱۴۱۰، حدود ۵/۷۷ درصد جمعیت ایران شهرنشین خواهد بود، که میتواند فرصت مناسبی برای توسعه گردشگری کشاورزی و ایجاد درآمد مکمل برای کشاورزان و کاهش تغییر کاربری زمین های کشاورزی باشد. باوجود بسترهای بالقوه فراوان کشور برای توسعه گردشگری کشاورزی، هیچگونه مطالعهای درخصوص برآورد تقاضای بالقوه برای خدمات گردشگری کشاورزی در جامعه و عوامل اثرگذار بر آن انجام نشده است. مقاله حاضر به منظور بررسی تمایل به پرداخت هزینه برای خدمات گردشگری کشاورزی در شهر قزوین انجام شد. جامعه آماری شامل شهروندان بالای ۱۸ سال قزوین بود که در سال گذشته دست کم یک بار به فضاهای کشاورزی-روستایی مراجعه کرده بودند. حجم نمونه ۱۵۳ نفر برآورد شد و درمجموع تعداد ۱۸۰ پرسشنامه خودساخته ازطریق مصاحبه رودررو تکمیل گردید. در این مطالعه برای برآورد تمایل به پرداخت، از روش ارزشگذاری مشروط و روش انتخاب دوگانه دوبعدی استفاده شد. به منظور بررسی عوامل موثر بر احتمال پذیرش مبالغ پیشنهادی در ازای بهره مندی از خدمات گردشگری کشاورزی، مدل لاجیت به روش حداکثر درستنمایی برآورد گردید. متوسط تمایل به پرداخت هر شهروند به ازای هر بازدید و بهرهمندی از برخی خدمات گردشگری کشاورزی، مبلغ ۵۳۴۰۰ ریال برآورد شد. با توجه به معناداری این مبلغ و ازآنجاکه درحدود ۸۰ درصد شهروندان مطالعه شده یکی از مبالغ پیشنهادی برای خدمات گردشگری را پذیرفتند، میتوان نتیجه گرفت که بازار بالقوه مناسبی برای توسعه بنگاههای گردشگری کشاورزی وجود دارد. نتایج نشان دادند که متغیرهای متوسط تعداد سفر به فضاهای روستایی-کشاورزی در سال، بعد خانوار و متغیرهای مجازی دارابودن خودرو و مکان تولد اثر معناداری بر احتمال پذیرش مبالغ پیشنهادی به عنوان تمایل به پرداخت هزینه برای خدمات گردشگری کشاورزی از سوی شهروندان داشتند.

کلیدواژه ها:

ارزش گذاری مشروط ، بازار بالقوه ، گردشگری کشاورزی ، متنوعسازی مزرعه