بررسی مهارت های خودگردانی در بین معلمان شهرستان لردگان

خودگردانی یکی از مفاهیم مورد توجه و پرطرفدار در روانشناسی تربیتی و شناختی معاصر است که نقش موثری در یادگیری و پیشرفت تحصیلی دارد همچنین در دنیای تکنولوژی امروز و پیشرفت ابزارهای فناوری و گسترش استفاده از آنها در نظام آموزشی و ارتباطات و اطلاعات کاربرد خودگردانی در یادگیری بیشتر از قبل توجه محققان و دست اندرکاران تعلیم و تربیت را به خود جلب کرده است و به عنوان یک سازه مهم در نظام آموزشی مورد توجه قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف بررسی مهارت های خودگردانی در بین معلمان شهرستان لردگان انجام شد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلمان شهرستان لردگان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بودند که تعداد ۵۰ نفر با روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۲۵ نفر) گمارده شدند. به منظور سنجش متغیرهای مورد پژوهش از پرسشنامه مهارت های خودگردانی استفاده شد. پس از انجام پیش آزمون آزمودنی های گروه آزمایش تحت ۱۰ جلسه آموزش مهارت های خودگردانی قرار گرفتند و گروه کنترل، آموزشی در این زمینه دریافت نکردند. سپس هر دو گروه مجدد با پس آزمون مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل داده ها نیز با استفاده از روش تحلیل کواریانس (آنکوا) و نرم افزار SPSS انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد: بدین معنی که در گروه آزمایش بعد از آموزش مهارت های خودگردانی افزایش یافته است. در نتیجه می توان گفت که آموزش مهارت های خودگردانی اثر معنادار داشت. افراد خودگردان از موثر بودن راهبردهایی خاص بر نتایج یادگیری آگاه اند. برای به کاربردن این راهبردها در کسب اهداف آموزشی از میل و انگیزه ی بالایی برخوردارند.

کلیدواژه ها:

خودگردانی ، معلمان و شهرستان لردگان