دکترین جدید ناتو و تاثیر آن بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران (پس از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ م)

ناتو به عنوان بزرگ ترین ائتلاف نظامی در چند دهه اخیر، پس از پایان یافتن جنگ سرد با باز تعریف اهداف و ماموریت های خود توانسته به مهمترین سازمان نظامی تاثیرگذار در عرصه بین الملل و همچنین بازوی نظامی سازمان ملل متحد تبدیل شود. پس از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، با توجه به حضور گسترده ی ناتو در منطقه خاورمیانه و خلیج فارس و همسایگی آن با ایران، و تغییرات به وجود آمده در دکترین نظامی ناتو و ارایه تعاریف جدیدی از موضوعاتی همچون تهدیدهای امنیتی، تروریسم، سلاح های کشتار جمعی و... باعث شده که امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران نیز بیش از پیش تحت تاثیر قرار گیرد. بنابراین توسعه ناتو و نزدیک شدن آن به مرزهای کشورمان و همچنین واکنش برخی بازیگران منطقه به این توسعه طلبی، برای ایران تهدیدهایی را ایجاد کرده که برنامه ریزی برای مقابله اصولی با این چالش ها، ضروری به نظر می-رسد. در این راستا این پژوهش تلاش دارد که به این پرسش اساسی پاسخ دهد که؛ چگونه دکترین جدید ناتو (در دوره مطالعاتی مذکور) در پرتو نقش تاثیرگذار امریکا، می تواند بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران تاثیرگذار باشد؟ و مبنای پژوهش، این است که امنیت و تحول کاربردی دکترین ناتو را از منظر رئالیسم تهاجمی پس از حملات ۱۱ سپتامبر، با روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای،اسنادی، اینترنتی و ... مورد بررسی قرار دهد.

کلیدواژه ها:

امنیت ملی ، خاورمیانه ، خلیج فارس ، تروریسم ، ناتو