بن‎مایه‎های بیداری اسلامی با مطالعه‎ی موردی بحرین

آنچه به‎عنوان بیداری اسلامی یا بهار عربی وارد ادبیات مربوط به سیاست و حکومت در خاورمیانه شده و موجبات سرنگونی حکومت‎های اقتدارگرا و متحد غرب در تونس، مصر و لیبی را فراهم نموده است و پایه‎های رژیم‎های دیکتاتوری عربی را در سراسر جهان عرب سست کرده است، کم و بیش دارای نقاط اشتراکی هستند که ناشی از هویت اسلامی و عربی این کشورهاست، ولی عوامل متعدد داخلی و منافع بعضا متفاوت کشورهای منطقه و بازیگران بین‎المللی، شدت و ضعف و نوع این تحولات را در هر کشور دستخوش تغییراتی متفاوت با سایر کشورها کرده است. در این نوشتار، تلاش می‎گردد تا چگونگی شرایط بحرین نیز بررسی شود. بنابراین، سوال این مقاله عبارت است از این‎که «شرایط بحرین با توجه به دلایل بیداری اسلامی و سقوط حکام دیکتاتور در کشورهای عربی و در مقایسه با سایر کشورهای عرب در چه موقعیتی قرار دارد؟ این سوال مهم که آیا بیداری اسلامی در بحرین به سقوط می‎انجامد یا خیر؟» بر این اساس، فرضیه‎ی این مقاله عبارت است از این‎که «در میان اعتراضات اکثریت شیعه‎ی بحرین به رژیم آل‎خلیفه در پی حوادث بیداری اسلامی، به دلیل بافت مذهبی متفاوت و متکثر و منافع کشورهایی چون آمریکا و عربستان شرایط متفاوتی را تجربه می‎کند. علی‎رغم سرکوب گسترده در بحرین، به‎نظر می‎رسد که حکومت آل‎خلیفه بازساز مشروعیت و وجهه‎ی از دست‎رفته، خود را در میان اکثریت معترض ملت بحرین مجددا احیا کند. روش تحقیق در این پژوهش به‎صورت توصیفی- تحلیلی می‎باشد.

کلیدواژه ها:

بیداری اسلامی ، دومینوی سقوط ، سازه‎انگاری ، خاورمیانه‎ی عربی ، بحرین