حقوق و اخلاق در معماری و بررسی حقوق شهروندی برای ایجاد امنیت و آسایش و ارتباط آن با کاهش جرایم (نمونهموردی: شهر تهران، شهر ری)

هر انسان برای ادامه حیات نیازمند برطرف شدن نیازهای اولیه زندگی شامل: خوراک، پوشاک و مسکن است. در کل و به عبارت ساده تر "حق ابتدایی برای بقای زندگی"، تعریف عامیانه ای از حقوق شهروندی است که آن هم شامل حمایت دولت، آزادی، آسایش، امنیت، برابری، تامین احتماعی، حق مسکن، حق تحصیل، حق رای، حق اعلام نظر و گفتگوی آزادانه و هزاران حق دیگر ... می شود. و همچنین این وظایف و مسئولیت ها متقابل است و شامل تعهدات افراد نسبت یکدیگر و نسبت جامعه و نسبت دولت هم می شود. با رعایت اصول مقررات ملی ساختمان چگونگی طراحی و ساخت کوی و برزن، خیابان، منطقه های شهری و در مقیاس بزرگتر شهر از اهمیت بالایی برخوردار است که علاوه بر سهولت دسترسی و راحتی سکنه به مسئله کاهش جرائم نیز کمک کند. بافت های فرسوده و محلات حاشیه ای، کوچه های تنگ و تاریک، زیرگذر و روگذرهای عابرین پیاده که حال خود رها گشته و سرپناه دزدان و معتادا است و عقب نشینی ساختمان ها و فضاهای خالی بین دو ساختمان اکثرا محل اختفای خلافکاران شده، به طور قطع در جهت افزایش سرقت و زورگیری دخیل هستند. سوال اصلی مطرح شده در این پژوهش این است که چگونه توجه به حقوق معماری و شهروندی می تواند بر روند زندگی انسان ها و ایجاد امنیت و آسایش آنان در منطقه ۲۰ شهرداری تهران تاثیر بگذارد؟ و اگر فرضیه اصلی پژوهش را بر این گمان بگذاریم که با افزایش مهاجرت به شهر ری و بالا بودن هزینه های زندگی و عدم توانایی شهروندان برای امرار معاش، اثرات نامطلوب و جبران ناپذیر جرم، اگر نتوانیم تعادل میان طراحی حقوق معماری و شهروندی را برقرار کنیم، اتفاقات ناگوار و خسارات جبران ناپذیر بسیار در پیش است. در مسیر طی شده برای انجام این پژوهش و رسیدن به اهداف مورد نظر از روش توضیحی تحلیلی و روش میدانی (مشاهده ای ) استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

اخلاقی معماری ، حقوق شهروندی ، جرم ، ارزیابی منطقه ۲۰ ، امنیت