گزاره های دینی در مثنوی

دیدگاه جلال الدین مولوی، شاعر عارف قرن هفتم به مقوله های مذهبی را می توان به دو گونه متفاوت تقسیم کرد. در یک گونه مولوی با هنرمندی و با استفاده زا تمثیلات و تشبی هات محسوس به شرح و تبیین پیام حدیث می پردازد. در این حالت آن چه می گوید با روح کلی مذهب مطابق است و ما آن را «تبیینات هنری، مولوی نامیده ایم. اما در گونه دیگر، او با تمسک به حدیث، به شرح و بیان اصول اعتقادات صوفیه و ویژگی های طریقت مورد پسند خویش می پردازد. که در این صورت، حدیث در کارگاه خیال و عاطفه هنرمند او تغییر شکل پیدا کرده. به طوری که دیگر پیام آن حدیث، با روح کلی مذهب نمی خواند، بلکه به رنگ ذهنیت گوینده مثنوی درآمده است...

کلیدواژه ها:

مولوی ، جلال الدین محمد ، مثنوی ، قرآن ، حدیث ، شعر فارسی ، قرن هفتم