مدل رابطه ارتباطات انسانی با عملکرد شغلی کارکنان و نقش مداخله گر فرهنگ سازمانی مبتنی بر ارزش های اخلاقی

زمینه: پژوهش حاضر به تدوین مدل رابطه ارتباطات انسانی با عملکرد شغلی کارکنان و نقش مداخله گر  فرهنگ سازمانی مبتنی بر ارزش های اخلاق اسلامی، پرداخته است. روش: تحقیق حاضر از  نظر هدف کاربردی و از نظر روش پژوهش توصیفی – پیمایشی و به طور مشخص مبتنی بر مدل معادلات ساختاری است. جامعه آماری این پژوهش، کلیه مدیران و کارکنان در سازمان­های تامین اجتماعی جنوب غربی ایران (کهکیلویه و بویراحمد، فارس و بوشهر) می­باشد. تعداد ۱۷۱ نفر به عنوان نمونه آماری پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده، انتخاب شده اند. ابزار جمع­اوری اطلاعات، سه پرسشنامه استاندارد ۱- فرهنگ سازمانی؛ ۲- پرسشنامه عملکرد شغلی و ۳- پرسشنامه ارتباطات انسانی است. به منظور تحلیل داده ها و ترسیم مدل، نرم­افزار PLS، به کار گرفته شده است. یافته ها: نتایج آزمون­های آماری حاکی از آن است که بین ارتباطات انسانی و ابعاد آن (مدیریت تعارض، خودآشکارسازی، اعتماد، انگیزش، خودپذیری، خودآگاهی و مهارت های ارتباط اسلامی) با عملکرد شغلی کارکنان (عملکرد وظیفه ای و زمینه) رابطه وجود دارد و فرهنگ سازمانی مبتنی بر ارزش های اخلاق اسلامی (فرهنگ تربیت محور، فرهنگ دانش محور، فرهنگ اخلاق گرا و فرهنگ رابطه گرا) بین دو متغیر ارتباطات انسانی و عملکرد شغلی نقش میانجی دارد. نتیجه گیری: ترکیب فرهنگ سازمانی و اخلاق کار اسلامی به عنوان یک عنصر فعال می تواند بر رفتارهای اسلامی و عمل بر اساس آن کمک نماید.

کلیدواژه ها:

Islamic ethics ، Organizational values ، Islamic organizational culture ، Communication ، Performance ، اخلاق اسلامی ، ارزش های سازمانی ، فرهنگ سازمانی اسلامی ، ارتباط ، عملکرد