بررسی تاثیر نوآوری و مزیت رقابتی با در نظر گرفتن نقش تعدیلگر سن شرکت در بین شرکت های کسب و کاری کوچک و متوسط شهر تهران

توانمندی رقابتی شرکت ها امروزه ازجمله مباحثی است که نیاز به توجه بیشتری با توجه به سطح رقابت گسترده در بازارها دارد، یکی از ابزارهای مهم در این رابطه توسعه نوآوری سازمانی است. هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر نوآوری بر مزیت رقابتی با در نظر گرفتن نقش تعدیلگر سن شرکت بوده است. روش تحقیق ازنظر هدف کاربردی و ازنظر ماهیت توصیفی – پیمایشی بوده است. جامعه آماری تحقیق شرکت های کسب وکاری کوچک و متوسط در تهران بوده است؛ حجم جامعه آماری برابر با ۵۱۵ شرکت بوده است، محقق با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه را برابر با ۲۲۰ شرکت تعیین نمود و روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده بوده است. برای گردآوری داده ها از یک پرسشنامه استاندارد ۲۱ گویه ی در این تحقیق استفاده گردیده بود. پیش از توزیع پرسشنامه روایی و پایایی آن توسط افراد خبره مورد ارزیابی و تائید قرار گرفته بود. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزارSPSS ۲۱ و Smart PLS استفاده شده بود. نتایج به دست آمده موید این بود که ابتدا نوآوری سازمانی بر کسب مزیت رقابتی شرکت ها تاثیر مستقیم و معنی داری دارد. همچنین سن شرکت ها در تاثیرگذاری نقش تعدیلگر منفی را دارد؛ یعنی هر چه سن شرکت ها بالاتر رود، این اثرگذاری؛ ناکارآمدتر می گردد. از سوی تفاوت معنی داری همچنین ازنظر اندازه شرکت نیز وجود دارد و بین شرکت ها با اندازه مختلف تفاوت معنی داری (به غیراز مقایسه دو گروه شرکت های زیر ۱۰ نفر و همچنین بین ۱۰ تا ۲۰ نفر) وجود دارد.

کلیدواژه ها:

نوآوری سازمانی ، مزیت رقابتی ، سن شرکت ، شرکت های کسب و کاری کوچک و متوسط