مقایسه ای بین عملکرد، ویژگی های استخوان درشت نی و ریخت شناسی روده در جوجه های گوشتی راس ۳۰۸ و آرین

چکیده مبسوط مقدمه و هدف: تلاش مستمر پرورش دهندگان برای تولید سویه های مرغ گوشتی با کیفیت بالا، مستلزم ارزیابی مستمر سویه‎های گوشتی از نظر صفاتی فراتر از عملکرد است. افزایش اختلالات پا در جوجه های گوشتی باعث شده است توجه قابل توجهی به ویژگی های استخوان ساق پا معطوف شود. علاوه بر این، چنین در نظر گرفته شده است که ویژگی‎های دستگاه گوارش از نقش مهمی در رشد طیور برخوردار می باشند. بنابراین در این مطالعه، عملکرد، مورفولوژی روده و ویژگی های استخوان درشت ‎نی در دو سویه جوجه گوشتی راس ۳۰۸ و آرین مورد مقایسه و بررسی قرار گرفت. مواد و روش‎ ها: جوجه های یکروزه از دو سویه راس  وآرین به طور جداگانه به دو گروه تیماری تقسیم شدند. تعداد اولیه هر سویه ۴۸ عدد بود که به ۱۲ تکرار (قفس) هر کدام با چهار جوجه تقسیم شدند. وزن بدن و مقدار مصرف خوراک هر سویه در فواصل هفتگی در شش هفته متوالی دوره آزمایشی ثبت شد. در سن ۳۲ روزگی، از هر قفس یک پرنده برای سنجش ویژگی های مورفومتریک بخش های مختلف روده کوچک، و همچنین مورفولوژی، استحکام شکست و ترکیب شیمیایی استخوان درشت‎نی، کشتار شد. وزن نسبی پا و درصد لاشه در سن ۴۲ روزگی تعیین شد. یافته‎ ها: خوراک مصرفی جوجه های آرین در کل دوره آزمایشی به طور معنی داری بیشتر بود (۰/۰۵>p)، اما وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک بین دو سویه تفاوت معنی داری نداشت. بازده لاشه در هر دو سن کشتاری در آرین کمتر از راس بود که ممکن است به دلیل کمتر بودن معنی دار وزن نسبی پاها در جوجه‎ی گوشتی راس در مقایسه با آرین باشد. بررسی ریخت‎شناسی روده نشان داد که ضخامت خمل ها و سطح جذبی آنها در خمل های ناحیه ژژنوم و ایلیوم، در سویه آرین به طور معنی داری بیشتر از راس بود (۰/۰۵>p). با این حال، تراکم سلول های گابلت اسیدی در سویه آرین کمتر از راس بود (۰/۰۵>p). کاهش سلولهای گابلت اسیدی ممکن است با افزایش حساسیت روده کوچک به جابجایی باکتری مرتبط در نظر گرفته شود، که از نظر تئوری ممکن است منجر به پاسخ‎های التهابی در بدن جوجه های گوشتی شود. از نظر ویژگی های استخوان درشت نی نیز فقط قطر دیافیز و قطر کانال مدولاری استخوان درشتنی در سویه آرین بزرگ‎تر از راس بود (۰/۰۵>p). نتیجه گیری: سویه راس در مقایسه با آرین، مصرف خوراک کمتر (در کل دوره آزمایشی)، ضریب تبدیل غذایی بهتر (در بازه‎ی بین سنین ۱ تا ۲۸ روزگی) و بازده لاشه بیشتری داشت. محتمل است که فلور میکروبی روده در سویه آرین، در بیشتر بودن مصرف خوراک و کمتر بودن تراکم سلول های گابلت اسیدی در خمل‎ های روده‎ای این سویه نقش داشته باشد. با این حال، سویه آرین از استخوان درشت نی‎ قطورتر و سطح جذبی خمل‎ های رودهای بالاتری نسبت به راس برخوردار بود؛ ویژگی‎ هایی که می توانند به ترتیب منجر به کاهش وقوع اختلالات پا (به ویژه در سامانه پرورش در قفس) و جذب بهتر مواد مغذی در جوجه های گوشتی شوند. در کل با توجه به شرایط آزمایشی و جنبه های اقتصادی، سویه راس۳۰۸ برای پرورش‎دهندگان توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

Arian ، Broiler ، Intestinal morphology ، Ross۳۰۸ ، Tibiotarsal bone characteristics ، آرین ، جوجه گوشتی ، خصوصیات استخوان تیبیوتارسال ، راس۳۰۸ ، ریخت شناسی روده