بهبود سیستم جداساز لرزه ای طراحی شده بر اساس نشریه شماره ۵۲۳ در ساختمان بتن آرمه با سیستم دوگانه
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 364
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CAUICNF08_110
تاریخ نمایه سازی: 9 شهریور 1402
چکیده مقاله:
با توجه به خسارات ناشی از زمین لرزه های مناطق لرزه خیز طراحی سازه های مقاوم در برابر زلزله امری اجتناب ناپذیر است؛ اما حتی مستحکمترین ساختمانها در برابر زلزله های سهمگین دچار آسیب می.شوند لذا از اوایل قرن گذشته، روش جداسازی پای سازه ها از زمین به عنوان یک روش غیر فعال کنترل پاسخ سازه در برابر زمین لرزه ها مطرح شد که با افزایش شکل پذیری و پریود سازه منجر به اتلاف انرژی وارده و محدود نمودن تغییر مکان طبقات میشد. جهت طرح یک ساختمان جداسازی شده و جداگرهای لرزه ای ،آن در مفاد دستورالعملها و آیین نامههای مختلف مربوطه رهنمودهایی پیشنهاد گردیده که در انتخاب مصالح دستگاه جداساز و تعیین مقادیر مشخصات فنی و کنترل کیفیت آنها بسیار حائز اهمیت است. در این پژوهش سعی گردیده که با تمرکز بر روی ساختمانی با سیستم دوگانه قاب خمشی بتنی و دیوار برشی بتنی به بررسی تمایز میان مشخصه های رفتاری جداگرهای لرزه ای زیر ستون و زیر دیوار پرداخته شود و جهت بهبود طرح قطعات جداگرها پیشنهاداتی ارائه گردد بدین منظور پس از طرح یک ساختمان ده طبقه متقارن با سیستم دوگانه بتنی تحت عنوان روسازه در نرم افزار Etabs یک قاب ساختمانی از آن که در بردارنده دیوار برشی بوده، به صورت دوبعدی با جرمهای متمرکز در نرم افزار SeismoStruct مدل گشته سپس جداگرهای سربی لاستیکی مناسب با روسازه طراحی شده و در زیر قاب موردنظر تعبیه گردیده است. سرانجام سازه در معرض تحلیلهای تاریخچه زمانی غیرخطی در دو حوزه دور و نزدیک گسل قرار گرفته و نتایج حاصل از آن به این مطلب اشاره داشته که پاسخ جداگر زیر آلمانهای مرزی، نسبت به سایر جداگرها بسیار قابل توجه تر بوده و این جداگرها متحمل بیشترین نیروی محوری و نیروی برشی می شوند. به علاوه مشاهدات بیشتر نشان داد که در سازه با سیستم دوگانه قاب خمشی بتنی و دیوار برشی بتنی در دو حوزه دور و نزدیک گسل میزان حداکثر نیروی قائم وارده به تمامی جداگرها همواره بیشتر از نتایج ارائه شده توسط تحلیل خطی در طرح جداگرها است لذا با توجه به این موارد توصیه میگردد که در این گونه سازهها تمهیداتی از قبیل افزایش مساحت جداگر و تقویت لایه های لاستیکی آن به منظور پایداری جداگرها و کاهش کرنش برشی آنها اندیشیده شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
امیرحسین گنجی
دانشجوی کارشناسی ارشد زلزله، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران،
محمدرضا منصوری
استادیار گروه مهندسی زلزله، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
مسعود نکوئی
استادیار گروه مهندسی زلزله، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران