شناسایی و رتبه بندی عوامل کلیدی موفقیت در نظام مدیریت دارایی های فیزیکی با استفاده از روش بهترین- بدترین (مطالعه موردی : شرکت نفت پاسارگاد)

مدیریت دارایی های فیزیکی یک مدل یا سیستم مدیریتی است که تمرکز بروی مدیریت چرخه عمر دارایی فیزیکی دارد. کلیه مستندات، سوابق، فرایندهای کاری، اهداف و استراتژی برخورد برای افزایش طول عمر چرخه عمر دارایی فیزیکی بخصوص در هنگام بهره برداری یا عملیات آن دارایی در قالب مدیریت دارایی های فیزیکی می گنجد. در این تحقیق، چارچوبی برای شناسایی و اولویت بندی عوامل کلیدی موفقیت در نظام مدیریت دارایی های فیزیکی ارائه شده است. برای این منظور، با شناسایی عواملی تاثیرگذار بر دارایی فیزیکی با استفاده از روش های تصمیم گیری چندمعیاره نسبت به اولویت بندی آنها اقدام شده است. عوامل شناسایی شده عبارت اند از: سرمایه انسانی، اثرکارگری و بهره وری، اثر ۱ تخصیص، اثر انتشار، اثر تحقیق، سرمایه فیزیکی، سرمایه دانش بنگاه و اندازه بنگاه. برای این منظور، ابتدا با استفاده از روش بهترین-بدترین اهمیت هر یک از شاخص ها تعیین شده است. براساس نتایج بدست آمده، اندازه بنگاه بیشترین اهمیت را دارد و سرمایه انسانی کمترین اهمیت را در میان معیارها دارد. براساس نتایج بدست آمده شاخص اندازه بنگاه رتبه اول، اثر تخصیص رتبه دوم، سرمایه دانش بنگاه رتبه سوم، اثرکارگری یا بهره وری ویژه رتبه چهارم، اثر تحقیق رتبه پنجم، اثر تحقیق رتبه ششم، اثر انتشار رتبه هفتم و سرمایه انسانی رتبه هشتم را بدست آورده اند. سپس، با استفاده از از اوزان بدست آمده و بکارگیری روش تاپسیس گزینه های در نظر گرفته شده با استفاده از شاخص ها در معرض مقایسه در خصوص موفقیت در پیاده سازی نظام مدیریت دارایی های فیزیکی قرار گرفتند. براساس نتایج بدست آمده، سه گزینه برتر از لحاظ پیاده سازی موفقیت آمیز نظام مدیریت دارایی های فیزیکی مشخص شده اند.

کلیدواژه ها:

مدیریت دارایی فیزیکی ، تاپسیس ، اولویت بندی ، روش بهترین-بدترین