بررسی رابطه سرزندگی تحصیلی و سبکهای مدیریت کلاس با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی شهرستان خنج

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه سرزندگی تحصیلی و سبکهای مدیریت کلاس با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی شهرستان خنج می باشد. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه ۲۳۹۲ نفر از دانش آموزان ابتدایی(مناطق شهری) شهرستان خنج میباشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران به ۱ تعداد ۳۳۱ برآورد و با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش در این تحقیق شامل پرسشنامه استاندارد سرزندگی تحصیلی (حسین چاری و دهقانی زاده)، پرسشنامه سبک مدیریت کلاس (ولفگانگ و گلیکمن) و پرسشنامه استاندارد پیشرفت تحصیلی (خوشنو) می باشد. روایی پرسشنامه ها بر مبنای دیدگاه خبرگان و پایایی آن نیز بر اساس آزمون آلفای کرونباخ مورد سنجش قرار گرفت و بترتیب ۰,۷۷۸، ۰,۹۱۰ و ۰,۹۲۱ مورد ارزیابی و محاسبه گردید که بیانگر پایایی مطلوب پرسشنامه تحقیق می باشد. در این پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه جهت تحلیل فرضیات پژوهش استفاده شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد بین سرزندگی تحصیلی و سبکهای مدیریت کلاس با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی شهرستان خنج رابطه مثبت و معناداری دارد؛ همچنین از بین سبک های مدیریت کلاس، سبک تعامل گرا بیشترین تاثیر را بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارد.

کلیدواژه ها:

سرزندگی تحصیلی ، سبکهای مدیریت کلاس ، پیشرفت تحصیلی ، ابتدایی شهرستان خنج.