عثمانیه و اصحاب حدیث قرون نخستین تا ظهور احمد بن حنبل با تاکید بر سیر اعلام النبلاء ذهبی

یکی از فرقه های به وجود آمده در نیمه نخست قرن اول هجری عثمانیه بود. عثمانی مذهبان معتقد بودند خلیفه سوم مظلوم کشته شده و امام علی(ع) در قتل او شریک است. امویان عثمانی مذهب دوران خلافت حضرت امیر(ع) را دوران فتنه معرفی کرده و این چنین تاثیر سنن علوی در میان اهل سنت کم رنگ گردید. عدم پذیرش خلافت حضرت امیر(ع) تا ظهور احمد بن حنبل (م ۲۴۱ ق) ادامه یافت؛ اما پذیرش امام علی(ع) به عنوان خلیفه چهارم توسط رئیس حنابله باعث افول تدریجی عثمانیه و در نهایت، از بین رفتن این فرقه در قرن چهارم گردید. این مقاله به بررسی نگاه محدثان بزرگ اهل سنت در باب عثمان و علی(ع) در دو قرن اول هجری پرداخته است و نگرش محدثان مورد اعتماد اهل سنت را تا ظهور احمد بن حنبل بررسی می کند.