بررسی معیارهای پیاده مداری در معابر عمومی و سیر تکاملی و کالبدی در روند شکل گیری در ساختار خیابان های شهری و بازار تبریز

یکی از مو ضوعات مهم در طراحی شهری، طراحی مسیرهای پیاده روی ا ست . پیاده روی قدیمی ترین شکل جابجایی انسان است که به افزایش کیفیت تعاملات اجتماعی کمک میکند. اکنون این سوال مطرح می شود که پیاده روی یا به عبارتی پیاده مداری چگونه به افزایش کیفیت تعاملات اجتماعی کمک میکند؟ باتوجه به اینکه کیفیت زندگی در مکانهایی که گروهی از مردم در آنجا تعاملات مشترکی دارند بیشتر است به همین دلیل پیاده مداری در افزایش کیفیت تعاملات اجتماعی نقش مهم و اساسی دارد.امروزه حرکت پیاده به عنوان سالم ترین و اقتصادی ترین روش جابجایی درون شهرها مورد توجه قرار گرفته است ، همچنین پیاده مداری می تواند مکان ها را به محیط هایی امن و محبوب تبدیل کند.پیاده روی باعث می شود احساس تعلق به محیط ، درک هویت فضا و دریافت کیفیت های محیطی بیشتر شود.نو سال(۲۰۰۹) قابلیت پیاده مداری را ایتگونه بیان میکند: ((قابلیت پیاده مداری میزان مطلوبیت محیط مصنوع برای حضور مردم ، زندگی ، خرید، ملاقات، گذراندن اوقات فراغت و لذت بردن از آن در یک پهنه است .))ایجاد قابلیت پیاده مداری در شهرها، باعث بهبود کیفیت زندگی ، افزایش سرزندگی ، افزایش سلامت و ایمنی شهروندان و در نتیجه کاهش مصرف سوخت و آلودگی هوا و ایجاد محیطی پایدار می شود. با افزایش فضاهای پیاده مدار در شهرها باعث افزایش آرامش روحی و روانی افراد و باعث رونق مکان های تجاری و افزایش درآمد می شود.

کلیدواژه ها:

پیاده مداری ، معابر ، پیاده راه ، خیابان های شهری ، بازار ، تبریز