تبیین وظیفه فقهی والدین در آموزش محبت و عشق ورزی نوجوانان به محبوب حقیقی و بیان آثار تربیتی آن

نوجوانی عرصه بروز تمایلات بی حد و مرز عشق ورزی است. سرچشمه این نیاز، میل شدید نوجوان به دوست داشتن و دوست داشته شدن است. هدف از تدوین این مقاله این است که چگونه بتوانیم این نیاز فطری انسان را تامین کنیم و نیز از آسیب های حتمی و غیر قابل جبران ناشی از عشق کاذب در امان بمانیم. در این مقاله سعی شده است به روش توصیفی، تحلیلی و با منابع کتابخانه ای به این سوال پاسخ داده شود که عشق حقیقی کیست و وظیفه والدین برای رسیدن به این عشق چیست؟ یافته های این پژوهش حاکی از آن است که آنچه به عنوان عشق واقعی در قرآن و روایات معرفی شده است، حب خداوند، رسول` و اهل بیتD می باشد که با ادله فقهی از جمله وجوب صله رحم، حب والدین و... و ادله کلامی از جمله وجوب شکر منعم، وجوب دفع ضرر محتمل و... به اثبات می رسد. بر والدین واجب است که با تذکر نعمات الهی، تعلیم سرگذشت پیشینیان، آشنا کردن با صفات و افعال خداوند و همچنین شناساندن صحیح و کامل اهل بیتD به روش های مستقیم و غیرمستقیم این محبت را در نوجوان ایجاد کرده و به آنان بیاموزند که باید عشق های مجازی در راستای عشق الهی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

حب ، نوجوان ، محبوب ، خانواده ، ادله ، تعلیم