بررسی شاخصهای رشدی ژنوتیپهای مختلف گوجه فرنگی هلندی، روسی و ارقام رایج خوزستان در مرحله نشایی در شرایط آب و هوایی اهواز

ارقام مختلف گوجهفرنگی نقش عمدهای برای تولید محصول در شرایط مختلف دارند که برای اهداف متفاوتی بکار میروند. سرمای اول فصل کشت بهاره در استان خوزستان، رشد و نمو نشا گوجهفرنگی را محدود میکند. بنابراین ارقام گوجهفرنگی مقاوم به سرمای اول فصل کشت بهاره در منطقه خوزستان برای تولید محصول اقتصادی لازم است. به منظور شناسایی ژنوتیپهای سازگار با شرایط کشت بهاره، پژوهشی در مزرعه تحقیقاتی گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز در سال زراعی 1388-1387 در قالب طرح کاملاً تصادفی بر روی 40 ژنوتیپ گوجهفرنگی انجام شد. در این پژوهش، صفات مورد ارزیابی سطح و تعداد برگ، وزن تر و خشک ساقه، وزن تر و خشک ریشه در هفته هفتم پس از کشت و زمان تشکیل گل آذین اول بودند. نتایج نشان داد که میان ارقام و ژنوتیپها تفاوت معنیداری دیده شد. در بین ژنوتیپهای مختلف، بیشترین وزن تر و خشک اندام هوایی را ژنوتیپ Cal gn3(2/74 و 0/21 گرم) ، بیشترین وزن تر و خشک ریشه را بترتیب ژنوتیپ Cal gn3(1/21 گرم) و ژنوتیپهای M64 و 6189 و Sto (0/08 گرم) دارا بودند. ژنوتیپ شماره 44 با متوسط 8/24 برگ و 89 روز زمان و ژنوتیپ شماره 21 با متوسط 5/82 برگ و 63/92 روز زمان برای ظهور گل آذین اول، به ترتیب ژنوتیپهایی دیررس و زودرس بودند.

کلیدواژه ها:

گوجه فرنگی ، ژنوتیپ ، نشا ، وزن تر