کاربرد باکتری های پروبیوتیک به منظور افزایش عمر پس از برداشت محصولات باغبانی

میوه ها و سبزیجات تازه همیشه سهم مهمی در رژیم غذایی انسان داشته است. میوه ها و سبزیجات رنگ ها، شکل ها، طعم ها ، عطرها و بافت های متنوعی دارند، اما اهمیت تغذیه ای آنها به حفظ تازگی در دوره پس از برداشت بستگی دارد. به دلیل نبود سیستم مدیریت مناسب پس از برداشت، هر ساله مقدارعمده ای از محصول براشت شده آسیب می بیند و کشاورزان محصولی را که به سختی به دست آورده اند به قیمت های نازلی می فروند و متحمل ضرر می شوند. تیمارهای مختلف پس از برداشت می توانند شامل تیمارهای فیزیکی و شیمیایی باشند. این تیمارها می توانند در ویژگیهای ظاهری محصولات تازه خوری اثر بگذارند اما نکته مهم این است تیمارها امنیت و استاناردهای تغذیه ای را در این محصولات ارتقا می بخشند. این کاهش سرعت تنفس با ایجاد یک فضای اصلاح شده داخلی که باعث کاهش تبادل دی اکسید کربن و اکسیژن بین محیط و میوه پوشش داده شده توسط پوشش می شود، به دست می آید. پوشش های خوراکی شامل یک لایه نازک از مواد مغذی است که مستقسیما روی سطح میوه تشکیل می شود. این پوشش ها پتانسیل ایجاد یک مانع انتخابی در برابر رطوبت، CO۲ و اکسیژن را دارند. پوشش های خوراکی ممکن است جوداخی میوه را کنترل کند، سرعت تنفس محصولات را به حداقل برساند و تبخیر آب و رطوبت را با تاخیر بیندازد پوشش های خوراکی با کاهش فرآیندهای متابولیکی و رشد میکروبی، ماندگاری میوه ها و سبزیجات تازه را افزایش می دهند. پروبیوتیک ها به عنوان میکروارگانیسم های زنده تعریف می شوند که وقتی به مقدار کافی تجویز شوند، برای میزبان فواید سلامتی ایجاد می کنند FAO. در حال حاضر شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد سویه های پروبیوتیک انتخابی می توانند مزایای سلامتی را برای میزبان خود از جمله انسان فراهم کنند.

کلیدواژه ها:

میکروارگانیسم ، سرعت تنفس ، پوشش های خوراکی ، ضایعات پس از برداشت