اثربخشی درمان مبتنی بر رابطه ی والد- کودک بر بهبود تعامل با کودک در مادران دارای کودک طیف اوتیسم

در سال های اخیر، تلاش برای کاهش م شکلات بالینی کودکان اوتیسمی به کمک آموزش والدین مدنظر پژوه شگران قرار گرفته ا ست . این پژوهش با هدف برر سی اثربخشی درمان مبتنی بر رابطه ی والد-کودک بر بهبود تعامل با کودک در مادران دارای کودک طیف اوتیسم انجام شده است . پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری این پژوهش را مادران مراجعه کننده به مراکز اوتی سم شهر ستان قشم در سال ۱۳۹۵ تشکیل دادند. ۳۰ نفر از این مادران که تمایل به همکاری با پژوهش دا شتند, به روش نمونه گیری در دسترس و بر پایه ی ملاک های ورود انتخاب شدند و به شیوه ی تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) قرار گرفتند. ابزار ا ستفاده شده در این پژوهش مقیاس رابطه والد-کودک پیانتا بود. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. یافته ها نشان داد مقدار تعارض پس از درمان کاهش و مقدار صمیمیت پس از درمان افزایش یافته است . در نتیجه درمان مبتنی بر رابطه ی والد-کودک (cprt) سبب بهبود رابطه مادر و فرزند دارای اختلال طیف اوتیسم می شود و می توان از این برنامه برای بهبود ارتباط میان مادران و فرزندان دارای اختلال طیف اوتیسم استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر رابطه ی والد- کودک ، تعامل با کودک ، کودک طیف اوتیسم