تاثیر تغییرات اقلیمی در مرزهای دریایی جنوبی کشور

امروزه بالا آمدن آب دریاها فوریترین ، قطعی ترین و گسترده ترین اثرهای قابل مشاهده تغییرات اقلیمی در اثر آب شدن یخ های قطبی ، ناشی از افزایش گرمایش جهانی است . یکی از آثار این تغییرات، احتمال محروم شدن کشورهای ساحلی به ویژه کشورهای کوچک جزیرهای از قلمروهای دریایی قبلی شان است ، زیرا با بالا آمدن آب دریاها نقاط پایه ای که مبنای ترسیم خطوط مبدا هستند شروع به پیشرفت به سمت ساحل نموده و عوارض طبیعی که مبنایی برای ترسیم خطوط مبدا دریای سرزمینی یا آبهای مجمع الجزایری بودند به زیرآب خواهد رفت یا تغییر ماهیت خواهند داد. ازآنجایی که در حقوق دریاها، وسعت مناطق دریایی دولت های ساحلی به موجب ضابطه فاصله تعریف و تثبیت شده است . تثبیت عرض مناطق دریایی بدین معناست که دولت های ساحلی نمی توانند مانند گذشته با افزودن به عرض مناطق دریایی موردادعای خود، این مناطق را توسعه دهند. بنابراین خط مبدا مبنای تعیین حدود مناطق دریایی کشور ساحلی است ، با بالا آب دریاها اعتبار خطوط مبدا ترسیم شده قبلی و استحقاق کشورها برای برخورداری از مناطق دریایی تعیین شده بر مبنای چنین خطوطی به چالش کشیده شده و این مسئله را مطرح می سازد که چنین کشورهایی همچنان سزاوار استفاده از خطوط مبدا ترسیم شده قبلی هستند یا باید به ترسیم دوباره این خطوط بر اساس تغییرات صورت گرفته اقدام کنند. پژوهش حاضر با روش تحلیلی -توصیفی و بر اساس مطالعات کتابخانه ای و اسنادی و مراجعه به سایت های جهانی به جمع آوری اطلاعات و دادهها پرداخته و نتایج حاصل از آن بیانگر این موضوع است که سطح آب در طی ۱۰۰ سال به میزان ۱۴ سانتی متر بالاآمده و درنتیجه در نقاط تحدید حدود نشده (کویت و عراق) و سکوهای نفتی در مرز مشترک با چالش عدیده روبرو خواهیم گشت .

کلیدواژه ها:

تغییرات اقلیم ، بالا آمدن آب دریاها ، مرزهای دریایی ، تغییر خطوط مبدا