بررسی واکنش فیزیولوژیکی شش گونه زینتی از جنس سدوم به دورهای مختلف آبیاری

کمبود آب و کیفیت پایین آب سبب شده است تا گسترش فضای سبز در مناطق خشک ونیمه خشک کشور با مشکلاتی مواجه شود. تنش خشکی در گیاهان سبب کاهش رشد و عملکرد می گردد. از طرفی برخی از گیاهان، مقاومت بیشتری به شرایط خشکی دارند. در این پژوهش سعی شده است تا پاسخ فیزیولوژیکی شش گونه پوششی از جنس Sedum (سدوم )، شامل سدوم قاشقی (S. spectabile Boreau) سدوم قرمز (S. spurium Bieb) ، سدوم گرزی (S. acre L) ، سدوم غوره ای (S. album L)، سدوم شبنمی (S. lydium Boiss) سدوم هاشمی (S. hybridium L) که غالبا به خشکی مقاوم است، به دورهای مختلف آبیاری مورد ارزیابی قرار گیرد. برای اجرای این تحقیق، آزمایشی بصورت کر ت خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با دو فاکتور گونه ( 6 گونه مذکور) و دور آبیاری ( 3،6 و 9 روز) با 3 تکرار در سال زراعی 1389-1388 انجام شد . در نهایت اثر گونه، دور آبیاری و بر همکنش آنها بر روی صفات مورد نظر شامل کلروفیل و پرولین مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده مشخص شد که با افزایش دور آبیاری به ترتیب میزان کلروفیل و پرولین در شاخساره تازه گیاهان بطور معنی داری افزایش می یابد. همچنین در بین گونه ها بیشترین میزان کلروفیل و پرولین به ترتیب مربوط به گونه های گرزی و شبنمی بوده است.

کلیدواژه ها:

گیاه پوششی ، فضای سبز ، واکنش گیاه ، تنش خشکی