اثر نیتروژن و فسفر بر عملکرد و کیفیت تولید پیاز با قابلیت گلدهی در نرگس ژانکی (Narcissus pseudonarcissus)

برای درجه بندی تجاری پیاز های نرگس از نظر گلدهی از مقیاس اندازه محیط پیاز (حداقل 12-10 سانتیمتر) و در درجه دوم از وزن پیاز استفاده می شود. اگر هدف از تولید پیاز نرگس، دست یابی به حداقل اندازه یا وزن استاندارد برای گلدهی باشد، وجود پیازچه به عنوان یک عامل منفی در کیفیت پیاز محسوب می شود. تاثیر عناصر غذایی نیتروژن و فسفر بر عملکرد و کیفیت تولید پیاز در مطالعه ای گلخانه ای، به صورت آزمایشات فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی با 9 تیمار و 3 تکرار بررسی شد. پیازچه های اولیه با اندازه محیط 9-8 سانتیمتر انتخاب شده و در گلدان های حاوی ماسه و پرلیت به نسبت 2 به 1 کشت شدند. نتایج نشان داد که با افزایش مقدار نیتروژن، وزن و اندازه پیاز کاهش، تعداد پیازچه در هر خوشه و میزان پوسیدگی پیاز افزایش یافت. افزایش سطوح فسفر بر روی تعداد پیازچه و میزان پوسیدگی طبق پیاز اثر منفی بر جای گذاشت، اما علی رغم اثر مثبت بر عملکرد، از روند مشخصی پیروی نکرد. به طور کلی تیمار نیتروژن 275mgl + فسفر 45mgl با میانگین 1/92 سبب تولید حداکثر تعداد پیازچه در هر خوشه پیاز و کمترین عملکرد وزن و اندازه پیازها با قابلیت گلدهی، در مقایسه با تیمارهای دیگر شد. در حالیکه تیمار نیتروژن 125mgl + فسفر 45mgl ، با ایجاد برهمکنش مناسب بر عملکرد و کیفیت، مطلوبترین تیمار ترکیبی نیتروژن و فسفر در تولید پیاز است.

کلیدواژه ها:

آماریلیداسه ، پیازچه ، گلدهی ، محیط پیاز ، هوگلند ، محلول غذایی