تاثیر عدالت سازمانی بر ارتقای سرمایه اجتماعی با میانجی گری شایسته سالاری در سازمان

اهمیت سرمایه اجتماعی به اندازه ای است که از آن به عنوان عامل تسهیل کننده همه فعالیت های اجتماعی یاد می شود. از این رو، در پژوهش های زیادی به شناخت عوامل ایجادکننده آن پرداخته شده است. بر این اساس، پژوهش حاضر به بررسی تاثیر عدالت سازمانی بر ارتقای سرمایه اجتماعی با نقش میانجی شایسته سالاری در سازمان می پردازد. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر نحوه اجرا، تحقیقی توصیفی- همبستگی است. جامعهی آماری تحقیق شامل ۵۰۰ نفر از کارکنان مدیریت اکتشاف شرکت ملی نفت ایران است که براساس جدول مورگان و با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، ۲۱۸ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش سه پرسشنامه استاندارد سرمایه اجتماعی ناپاهیت و گوشال (۱۹۹۸)، عدالت سازمانی مورمن و نیهوف (۱۹۹۳) و پرسشنامه محقق ساخته شایسته سالاری بود. روایی محتوای پرسشنامه ها براساس نظرات تخصصی استادان و خبرگان و پایایی آن ها نیز با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ تایید شد. نتایج تحلیل داده ها با روش مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد عدالت سازمانی از طریق سرمایه اجتماعی بر شایسته سالاری تاثیر می گذارد. همچنین، تاثیر مستقیم عدالت سازمانی بر ارتقای سرمایه اجتماعی برابر با ۳۹/۰ و تاثیر غیرمستقیم آن به واسطه متغیر میانجی شایسته سالاری برابر با ۵/۰ است.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، شایسته سالاری ، عدالت سازمانی