تحلیل فضایی پارکهای شهری از طریق تلفیق GIS با روشهای تصمیمگیری چندمعیاره

امروزه اهمیت و نقش فضای سبز شهری در حیات شهر ها و پایداری آن ها و تاثیرات فیزیکی و طبیعی آن در سیستم شهری و بازدهی های مختلف اکولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی آن انکار ناپذیر است. تنها کافی نیست که در بعضی از نقاط شهر تعدادی پارک احداث شود. بلکه مکان یابی مناسب و دسترسی نسبتا آسان شهروندان به این فضاها نیز اهمیت خاص خود را دارد. بر این اساس این مقاله به تحلیل فضایی پارک های منطقه سه شهر یزد می پردازد. بنابراین با تدوین چارچوب نظری و مطابق ویژگی های محدوده، دو فرضیه بدین شرح ارائه شد: ۱- بنظر می رسد پارک های منطقه سه شهر یزد، از تعداد و توزیع فضایی مناسبی جهت دسترسی مطلوب همه خانوارهای ساکن برخوردار نمی باشد؛ ۲- بنظر می رسد همه پارک های منطقه سه شهر یزد از تناسب مکانی- فضایی مطلوبی برخوردار نیستند. داده های مورد نیاز در چارچوب روش تحقیق توصیفی- تحلیلی از روش کتابخانه ای و با مراجعه به منابع و سازمان های مربوطه گردآوری شد. جهت آزمون فرضیه اول از روش تحلیل کیفی و مقایسه با استانداردهای سطح و سرانه، و توابع تحلیل پوشش فضایی و جمعیتی در GIS استفاده شد. ارزیابی فرضیه دوم بر اساس تلفیق روش های ارزیابی چندمعیاره و GIS انجام شد. نتایج تحلیل استاندارد پوشش جمعیتی پارک ها حاکی از  کمبود پارک های محله ای می باشد. مطابق نتایج تحلیل تیسن و بررسی شعاع دسترسی در GIS نیز وضعیت همه پارک ها از نظر پوشش فضایی و شعاع دسترسی نامطلوب می باشد. نتایج مدل تلفیقی منتنی بر GIS نیز نشان داد اکثر پارک های منطقه سه شهر یزد در پهنه نسبتا نامناسب و نامناسب قرار دارند. در ادامه پیشنهادات لازم جهت ارتقای وضع موجود منطقه سه شهر ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

پارکهای شهری ، تحلیل فضایی ، مکانیابی ، منطقه سه شهر یزد