حساسیت مراحل شفیرگی و حشره کامل زنبور پارازیتوئید (Lysiphlebus fabarum Marshall (Hym.: Braconidae نسبت به حشره کش های تیاکلوپرید+دلتامترین، پیریمیکارب و پیمتروزین
محل انتشار: فصلنامه تحقیقات آفات گیاهی، دوره: 6، شماره: 4
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 109
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IPRJ-6-4_006
تاریخ نمایه سازی: 2 شهریور 1402
چکیده مقاله:
زنبور Lysiphlebus fabarum Marshall پارازیتوئید داخلی شته سیاه باقلا Aphis fabae Scopoli، یکی از اجزای مهم مدیریت تلفیقی این آفت می باشد که لازم است برهمکنش این زنبور با حشره کش های مورد استفاده در کنترل شیمیایی این آفت مورد مطالعه قرار گیرد. در این مطالعه، اثرات کشندگی غلظت توصیه شده سه حشره کش تیاکلوپرید+دلتامترین، پیریمیکارب و پیمتروزین بر مراحل شفیرگی و حشره کامل زنبور در شرایط آزمایشگاهی بررسی شد. به این منظور، شفیره ها با روش غوطه وری و حشرات کامل با روش غیر مستقیم (قفس) در معرض حشره کش ها قرار گرفتند. تیاکلوپرید+دلتامترین و پیریمیکارب به طور معنی داری میزان مرگ و میر را در هر دو مرحله ی شفیرگی و حشره کامل افزایش داد، در حالی که پیمتروزین بر هیچ یک از مراحل مورد آزمایش اثر معنی داری نداشت. بر اساس استاندارد سازمان بین المللی برای کنترل بیولوژیکی (IOBC) (سمیت حشره کش ها)، تیاکلوپرید+دلتامترین در مراحل شفیرگی و حشره کامل به ترتیب در گروه های تا حدودی زیان بار (۳) و زیان بار (۴) و پیریمیکارب نیز به ترتیب در گروه های کمی زیان بار (۲) و بی زیان (۱) قرار گرفتند. پیمتروزین در هر دو مرحله ی مورد آزمایش در گروه بی زیان (۱) قرار گرفت. همچنین در این مطالعه، دوره ی پایداری سمیت حشره کش ها در مرحله ی حشره کامل زنبور در شرایط نیمه مزرعه ای بررسی شد. بر اساس استاندارد IOBC (پایداری حشرهکشها)، تیاکلوپرید+دلتامترین، پیریمیکارب و پیمتروزین به ترتیب در گروه های به نسبت پایدار (C)، کمی پایدار (B) و ناپایدار (A) قرار گرفتند. طبق نتایج مطالعه حاضر، پیمتروزین و پیریمیکارب اثرات جانبی کمی بر مراحل شفیرگی و حشره کامل زنبور L. fabarum دارند، اما تیاکلوپرید+دلتامترین اثرات خطرناکی بر هر دو مرحله ی مورد آزمایش ایجاد می کند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
اردوان مردانی
گروه گیاه پزشکی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران
قدرت الله صباحی
گروه گیاه پزشکی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران
علی الماسی
گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید چمران اهواز
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :