مقایسه اثر چند حشره کش رایج روی سپردار واوی سیب Lepidosaphes malicola (Hem.: Diaspididae) در باغ های سیب سمیرم
محل انتشار: فصلنامه تحقیقات آفات گیاهی، دوره: 10، شماره: 1
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 220
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IPRJ-10-1_003
تاریخ نمایه سازی: 1 شهریور 1402
چکیده مقاله:
سپردار واوی سیب، Lepidosaphes malicola Borchsenius (Hem.: Diaspididae) از آفات مهم درختان میوه است. کنترل این آفت به کاربرد آفتکشهای شیمیایی وابسته است. به منظور بررسی اثر چند آفت کش بر کاهش جمعیت آفت، دو آزمایش جداگانه به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در دو باغ انجام شد. فاکتور اول، سمپاشی [شاهد (آب)، اسپیروتترامات ۵/۰ و ۷۵/۰ میلی لیتر بر لیتر، فلوپیرادی فورون، تیاکلوپرید و پیری پروکسی فن ۵/۰ میلی لیتر بر لیتر] و فاکتور دوم، زمانهای نمونه برداری (۱ روز قبل و ۱، ۳، ۵، ۷، ۱۴، ۲۱، ۲۸ و ۳۵ روز پس از سم پاشی) در نظرگرفته شد. اسپیروتترامات و فلوپیرادیفورون (با میانگین تلفات بالای ۸۰ درصد) دارای بیشترین اثرگذاری روی پوره ها بودند. میزان کاهش آلودگی در تیمارهای تیاکلوپرید و پیریپروکسیفن از دو حشرهکش دیگر کمتر بود. با در نظر گرفتن زمان سمپاشی، در تیمار فلوپیرادیفورون که یک بوتنولید با اثر ضربهای است، میزان تلفات پوره یک روز پس از سمپاشی به بالاترین حد رسید. در تیمار اسپیروتترامات ۷۵/۰ میلی لیتر بر لیتر یک هفته پس از سمپاشی، بیشترین میزان کاهش جمعیت پوره مشاهده شد. اسپیروتترامات ترکیبی سیستمیک با توانایی حرکت دو طرفه آوندی میباشد. بنابراین، تاثیر آن از دوام بالایی برخوردار است. نتایج بیانگر اثر بسیار ناچیز آفت کشها در کنترل بالغین زیر سپر است. کاربرد روغن ولک ۲-۵/۱ درصد در سم پاشی زمستانه، اثرگذاری قابل توجهی در کنترل آفت نشان داد. در مجموع، اسپیروتترامات و فلوپیرادی فورون از کارآیی خوبی در کنترل پوره ها برخوردار بودند و در کنترل این آفت قابل توصیه می باشند. سپردار واوی سیب، Lepidosaphes malicola Borchsenius (Hem.: Diaspididae) از آفات مهم درختان میوه است. کنترل این آفت به کاربرد آفتکشهای شیمیایی وابسته است. به منظور بررسی اثر چند آفت کش بر کاهش جمعیت آفت، دو آزمایش جداگانه به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در دو باغ انجام شد. فاکتور اول، سمپاشی [شاهد (آب)، اسپیروتترامات ۵/۰ و ۷۵/۰ میلی لیتر بر لیتر، فلوپیرادی فورون، تیاکلوپرید و پیری پروکسی فن ۵/۰ میلی لیتر بر لیتر] و فاکتور دوم، زمانهای نمونه برداری (۱ روز قبل و ۱، ۳، ۵، ۷، ۱۴، ۲۱، ۲۸ و ۳۵ روز پس از سم پاشی) در نظرگرفته شد. اسپیروتترامات و فلوپیرادیفورون (با میانگین تلفات بالای ۸۰ درصد) دارای بیشترین اثرگذاری روی پوره ها بودند. میزان کاهش آلودگی در تیمارهای تیاکلوپرید و پیریپروکسیفن از دو حشرهکش دیگر کمتر بود. با در نظر گرفتن زمان سمپاشی، در تیمار فلوپیرادیفورون که یک بوتنولید با اثر ضربهای است، میزان تلفات پوره یک روز پس از سمپاشی به بالاترین حد رسید. در تیمار اسپیروتترامات ۷۵/۰ میلی لیتر بر لیتر یک هفته پس از سمپاشی، بیشترین میزان کاهش جمعیت پوره مشاهده شد. اسپیروتترامات ترکیبی سیستمیک با توانایی حرکت دو طرفه آوندی میباشد. بنابراین، تاثیر آن از دوام بالایی برخوردار است. نتایج بیانگر اثر بسیار ناچیز آفت کشها در کنترل بالغین زیر سپر است. کاربرد روغن ولک ۲-۵/۱ درصد در سم پاشی زمستانه، اثرگذاری قابل توجهی در کنترل آفت نشان داد. در مجموع، اسپیروتترامات و فلوپیرادی فورون از کارآیی خوبی در کنترل پوره ها برخوردار بودند و در کنترل این آفت قابل توصیه می باشند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
پروانه نظری
گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران
نفیسه پورجواد
گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران
حمزه ایزدی
گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ولی عصر (عج) رفسنجان، رفسنجان، ایران
سید رسول صحافی
گروه ژنتیک و تولید گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ولی عصر (عج) رفسنجان، رفسنجان، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :