پیش بینی تعارضات زناشویی بر اساس کیفیت زندگی زناشویی و الگوهای ارتباطی در دوران قرنطینه خانگی ناشی از شیوع کرونا ویروس

هدف از این پژوهش بررسی پیش بینی تعارضات زناشویی بر اساس کیفیت زندگی زناشویی و الگوهای ارتباطی در دوران قرنطینه خانگی ناشی از شیوع کرونا ویروس بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه زنان متاهل شهر شیراز در دوران شیوع کرونا در سال ۱۴۰۰ بودند. حجم نمونه ۳۸۵ نفر از این افراد بر اساس فرمول کوکران و به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب و به پرسشنامه تعارضات زناشویی (MCQ) براتی و ثنایی (۱۳۷۲)، مقیاس کیفیت زندگی زناشویی (DAS) باسبی و همکاران (۱۹۹۵) و پرسشنامه الگوهای ارتباطی (CPQ) کریستیسن و سالاوی (۱۹۸۴) پاسخ دادند. دادههای جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین کیفیت زندگی زناشویی و الگوهای ارتباطی با تعارضات زناشویی رابطه معنادار وجود دارد (۰۱/۰>P). نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز آشکار کرد که ۴/۲۷ درصد واریانس تعارضات زناشویی به وسیله کیفیت زندگی زناشویی و الگوهای ارتباطی تبیین میشود. یافتههای این پژوهش نشان می دهد که کیفیت زندگی زناشویی و الگوهای ارتباطی نقش مهمی در پیش بینی تعارضات زناشویی در دوران قرنطینه خانگی ناشی از شیوع کرونا ویروس دارند.

کلیدواژه ها:

تعارضات زناشویی ، کیفیت زندگی زناشویی ، الگوهای ارتباطی ، کرونا ویروس ، قرنطینه خانگی.