ارزیابی تاثیر متغیرهای اقلیمی در توسعه صنعت گردشگری با استفاده از شاخص TCI

در این پژوهش با استفاده از شاخص اقلیم گردشگری (TCI) میسکوفسکی (1985) به ارزیابی اقلیم گردشگری استان پرداخته شده است. این شاخص به شکلی سیستماتیک شرایط اقلیمی را برای فعالیت گردشگری با استفاده از پارامترهای میانگین حداکثر ماهانه دمای روزانه، میانگین دمای روزانه، حداقل رصوبت نسبی، میانگین رطوبت نسبی روزانه، بارش (mm)، کل ساعات آفتابی و سرعت بار مورد ارزیابی قرار می دهد. شرایط آب و هوایی که فرد گردشگر در آن احساس مطلوبی دارد وبه فعالیت های گردشگری می پردازد و آن را با احساس آرامش انجام می دهد آسایش اقلیمی گردشگری نامیده می شود. این تحقیق با استفاده از داده های 8 ایستگاه موجود در استان مرکزی که 3 ایستگاه سینوپتیک و 5 ایستگاه سکلیماتولوژی و به روش شاخص اقلیمی گردشگری TCI انجام گرفت. نبود عناصری همچون باد و ساعات آفتابی در ایستگاههای کلیماتولوژی، از طریق ایستگاههای سینوپتیک بازسازی شد. پایگاه داده ای در نرم افزار Excel 2007 تشکیل شد. و بعد به محیط سامانه اطلاعات جغرافیای (Arc/GIS 9.3) منتقل شد و تحلیل های مکانی با تکیه بر منطقه بندی شرایط اقلیمی گردشگری در مقیاس زمانی ماهانه انجام گرفت. نتایج مطالعه نشان می دهد که کل شهرهاس استان طی ماههای ژانویه، فوریه ، مارس و دسامبر شرایط نامساعد و بحرانی دارند و برای گردشگری نامناسب اند. و در ماههای آوریل و نوامبر شرایط استان حالت قابل قبول تا خوب را تجربه می کند و تقریباً شرایط بینابینی حاکم است. ولی از ماه می تا آخر ماه اکتبر شرایط ایده ال و بسیار خوب بر کل استان مرکزی مستولی می باشد و استان مرکزی طی این زمانها می تاند پذیرای گردشگران زیادی از سایر استانها باشد. بنابراین فصل تابستان و بهار بهترین شرایط برای صنعت گردشگری استان مرکزی می باشد.

کلیدواژه ها:

استان مرکزی ، شاخص اقلیمی گردشگری ، TCI ، طبیعتگردی و اقلیم ، GIS