بررسی نقش پیش بینی کننده، توانمندسازی روانشناختی با خودبیانگری دانش آموزان مقطع متوسطه اول

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش پیش بینی کننده توانمندسازی روانشناختی در خودبیانگری دانش آموزان مقطع متوسطه اول انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه اماری این پژوهش کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهرستان کاشمر در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بودند. نمونه آماری این پژوهش بر اساس فرمول کوکران ۲۵۰ نفر تعیین شد که به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی از این جامعه آماری انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه توانمندسازی شناختی اسپریتزر (۱۹۹۵)؛ پرسشنامه خودبیانگری آکرمن (۱۹۷۹) بود. اطلاعات جمع آوری شده با نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج نشان داد بین شایستگی و خود بیانگری دانش آموزان رابطه معنی داری وجود دارد و متغیر پیش بین ، پیش بینی کننده قابل اعتمادی برای خود بیانگری است .

کلیدواژه ها:

توانمندسازی روانشناختی ، خودبیانگری