تاثیر برنامه ریزی در توسعه کیفی و کمی شهرداری ها

توسعه پایدار شهری از جمله نظریات مطرح در دهه های اخیر می باشد. اگر در مقیاس خردتر و به صورت محلی بهاین مفهوم پرداخته شود، توسعه پایدار مطرح می شود.بدیهی است، برنامه ریزی شهری بدون در نظر گرفتن نیازها،پتانسیل ها و ویژگی های محلات شهر، تحقق کامل نمی یابد.با رشد روزافزون جمعیت شهری و دور شدن از مفهوممحله و محله گرایی در توسعه های جدید، کیفیت محیط زندگی شهری به طور محسوسی در حال نزول است و ایندر حالی است که تغییرات برخاسته از روند صنعتی شدن، خود دگرگون کننده سبک زندگی شهری است. روابطمدیریت برنامه ریزی شهری با نظام عمومی برنامه ریزی در سطوح بالاتر برنامه ریزی، بررسی و مطالعه می شود.مهمترین موضوع قابل توجه در این سطح، ضرورت تامین هماهنگی این سطوح با یکدیگر است. در تبیین نقشبرنامه ریزانه مدیریت شهری، تلفیق و ترکیب مدیریت و برنامه ریزی با یکدیگر است. بصورتی که سیستم کلیهمراحل تصمیم گیری، سیاستگزاری برنامه ریزی طراحی و اجرا را شامل گردد. اهمیت این نکته از توجه به اینموضوع ناشی می شود که اصولا تکامل مدیریت شهری زاییده تلاشهای انجام شده برای توسعه و بهبود یک روششناسی موثر و کارآمد مدیریت و برنامه ریزی استراتژیک در سطوح مادر شهری و شهرداری هاست.

کلیدواژه ها:

توسعه ، کمی ، کیفی ، شهرداری