تاثیر ملاقات برنامه ریزی شده بر دیدگاه پرستاران و خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه جنرال

زمینه و هدف: بستری شدن در بخش های مراقبت ویژه به عنوان یک بحران برای بیمار و خانواده بوده و شرایط بحرانی بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه یا امکان مرگ آنها در این بخش ها، نیاز به ملاقات خانواده هایشان را ضروری می کند. این مطالعه با هدف بررسی ملاقات برنامه ریزی شده بر دیدگاه پرستاران و خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه جنرال انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که ۶۰  پرستار شاغل در بخش های مراقبت ویژه و ۱۹۷ نفر از خانواده بیماران بستری در این بخش به شیوه در دسترس در سال ۱۳۹۸ انتخاب و انجام شد. ابزار بررسی شامل فرم ثبت اطلاعات دموگرافیک جهت دستیابی به اطلاعات دموگرافیک پرستاران، پرسش نامه BAVIQ جهت بررسی دیدگاه پرستاران و پرسش نامه ارزیابی نگرش خانواده بیماران بستری در این بخش است. در این پژوهش از خانواده بیماران خواسته شد تا به مدت شش روز بر بالین بیمار حضور یابند و اقدامات آموزش داده شده را انجام دهند. قبل و بعد از مداخله خانواده ها پرسش نامه ارزیابی نگرش خانواده بیماران را تکمیل نمودند. هم چنین قبل از شروع و بعد از اتمام طرح پرسش نامه BAVIQ توسط پرستاران تکمیل شد. یافته ها: در این مطالعه ۳/۶۸ درصد پرستاران زن، ۳/۴۸ درصد در گروه سنی ۳۰-۴۵ سال، ۷/۵۶ درصد متاهل، ۴۵ درصد پیمانی و ۷/۸۱ درصد شیفت های در گردش داشتند. دیدگاه پرستاران قبل و بعد از مداخله معنی دار بود (۰۰۱/۰p<) ولی نگرش خانواده بیماران به ملاقات برنامه ریزی شده معنی دار نبود (۳۷۵/۰p=). نتیجه گیری: پرستاران نسبت به حضور خانواده های بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه دیدگاه مطلوب دارند و زمینه برای حضور خانواده بیماران وجود دارد ولی خانواده بیماران دیدگاه منفی را گزارش کردند. بنابراین پیشنهاد می شود، شرایطی فراهم شود تا با آموزش های داده شده به خانواده ها از نظر روحی آماده شوند و با تاثیرات مثبت حضور بر بالین بیمار خود آشنا شوند.

کلیدواژه ها:

Scheduled Appointments ، Nurses' Point of View ، Patients' Families' Point of View ، Intensive Care Unit ، ملاقات برنامه ریزی شده ، دیدگاه پرستاران ، دیدگاه خانواده بیماران ، بخش مراقبت ویژه