ضرورت های طراحی و تاسیس اورژانس بر اساس پروتکل های درمانی مصدومین هسته ای

اهداف. در این مقاله، ضرورت­های بخش اورژانس بیمارستان ها برای پاسخ­گویی پزشکی موثر به مصدومین هسته ای گزارش شده است.   روش­ها. برای نمونه، بخش­های اورژانس ۶ بیمارستان که از نظر فضای ساختمانی، تعداد مراجعه­کنندگان، امکانات، تجهیزات و همکاری با پژوهشگران از مزایای نسبی برخوردار بودند، انتخاب شد و با استفاده از پرسش نامه های طراحی­شده و بازدید حضوری، میزان آمادگی بخش های اورژانس برای پاسخ­گویی پزشکی به مصدومین هسته­ای کشور بررسی گردید. همچنین، در این رابطه مقالات و گزارش های معتبر نیز مورد استفاده قرار گرفت.   یافته ها. از بین ۸۰ نفر شرکت­کننده در مطالعه، ۷۰% به ضرروت تاسیس بخش اورژانس برای مصدومین هسته ای معتقد بودند. اما در عین حال، بیش از ۷۶% امکانات فعلی مراکز درمانی خود را برای چنین امری ناکافی دانستند. همچنین، بیش از ۹۶%، همکاری سایر سازمان های ذی­ربط را با بخش اورژانس ضروری دانستند. تاسیس آزمایشگاه تخصصی و بیودوزیمتری به همراه آموزش های تخصصی، از دیگر موضوعات مورد تاکید مشارکت­کنندگان در طرح و گزارش های منتشرشده در منابع معتبر بود.   نتیجه­گیری. با فراهم آوردن امکاناتی همچون تجهیزات مونیتورینگ فردی و محیطی و همکاری سایر مراکز ذی­ربط همانند سازمان های انرژی اتمی، آتش­نشانی و نیروهای مسلح و از همه مهم تر، آموزش های نظری و عملی به­صورت انجام مانورهای دوره ای، می توان آمادگی های لازم برای پاسخ­گویی پزشکی به مصدومین هسته ای را فراهم نمود.

کلیدواژه ها:

بخش های اورژانس ، مصدومین هسته ای ، پاسخ گویی پزشکی ، پروتکل های درمانی